Ik weiger na te denken

Eerste zin Mijn spullen zijn nog steeds in Griekenland.

Je bent jong en je wil wat. Als je nu maar eens wist wat je precies wilt. Het leven van freelancejournaliste Hedda is een regelrecht boeltje. Om haar breuk met Lukas te verwerken vlucht ze naar Griekenland, maar ze strandt in Sarajevo, waarna ze via allerlei omwegen terug naar Oslo sukkelt. Ergens in Berlijn begint ze een flirt met Milo, een vrijbuiter die in een camper door het hippe Europa trekt en haar naar Noorwegen volgt. In haar kielzog een stalker, in haar hart een gebroken liefde en in haar baarmoeder, jawel, een foetus. En op haar bankrekening: steeds minder kronen, want hipsterkoffie is duur en freelancers hebben geen recht op een uitkering.

Hedda is vooral kwaad. Pagina’s lang laat de Noorse Lotta Elstad haar ontregelde hoofdpersonage razen over alles wat fout loopt met haar generatie. Alinea’s over de ideale guacamole, over hoe belachelijk gembershotjes zijn, over het onvermogen van politieke leiders om de jeugd van een veilige toekomst te voorzien. Terechte woede, maar dat levert niet noodzakelijk een boeiend verhaal op. Voor je het weet, verwar je een rant met een roman.