°1978, Roeselare
Groeit op in Roeselare, waar hij al sportend en in het theater van zijn ouders (De Komedie) de tijd van zijn leven heeft. Via een auditie bij Wim Vandekeybus wordt hij danser en hij verkast naar Brussel.
‘Ik weet niet of ik altijd zal blijven dansen. Vroeger dacht ik dat ik met kunst de wereld kon verbeteren. Een beetje naïef. Nu besef ik dat je er schoonheid aan de wereld mee kunt toevoegen. En dat je die wereld kunt bevragen.
‘Ik wist pas laat dat ik danser wilde worden. Ik was een onrustig kind dat haast elk schooljaar op een andere school doorbracht. Ik zat vooral graag in De Komedie, het theater van mijn ouders. Daar keek ik mijn ogen uit en luisterde met mijn oor tegen de geluidsboxen naar de platen van mijn vader. Ik was amper acht toen ik mijn eerste choreografietje maakte, op een nummer van Kraftwerk. Mijn ouders gaven me ook een groot rechtvaardigheidsgevoel mee. Ik was nog geen zestien en betoogde al tegen wapens, fascisme en kapitalisme. Ondertussen sportte ik veel – ik stond zelfs op het punt profvoetballer te worden bij FC Roeselare – en ging vaak naar het theater. Daar ontdekte ik Vandekeybus’ werk. Wat was me dat!? Wat een bom, wat een driftigheid, wat een verhalen over overleven en vrijheid. Ik wist meteen dat ik daarvan mijn leven wilde maken.
‘Dat liep niet van een leien dakje. Na een gestrande dansopleiding kwam ik via een auditie bij Vandekeybus terecht. Hij herkende zijn eigen rebelsheid en ongedurigheid in de kerel die ik was. Artistiek en persoonlijk heb ik veel aan hem te danken. Ik heb tot 2008 bij hem gedanst. Toen was het tijd om mijn eigen bewegingstaal te ontdekken. Samen met Raul Maia maakte ik The Ballet of Sam Hogue and Augustus Benjamin. We reageren op elkaar, aangedreven door flarden John Zorn, Eva Cassidy, James Brown & Ryoji Ikeda. Fysieke communicatie in realtime, interpreteer het zoals je wilt. Sommigen zien er de uiting van een fucked-up society in en dat vind ik helemaal goed. Die relatie tussen dans en maatschappijkritiek wil ik meer opzoeken. Dit jaar heb ik dat samen met Haris Pasovic gedaan in The Conquest of Happiness, naar het boek van Bertrand Russell. Volgend jaar maak ik een stuk met Colin H. van Eeckhout van de sludgemetalband Amenra. Muziek is net zo belangrijk als engagement.
‘En ik hoop nog meer workshops te geven. In Congo bijvoorbeeld of in Mexico. De laatste keer dat ik in Congo in Goma was (voor een project van KVS en Ultima Vez, nvdr.), braken er gevechten uit… We hadden net het bloed van de dansvloer geveegd toen het er vlak bij ons lokaal heftig toeging. “Ça va passer”, zeiden de deelnemers aan de workshop. Maar dansen deden we.’
ZIJN VANDEKEYBUS-FAVORIET
SEVEN FOR A SECRET NEVER TO BE TOLD (1997)
‘Het stuk dat me betoverde en me deed besluiten dat dans mijn leven zou worden.’
THE BALLET OF SAM HOGUE AND AUGUSTUS BENJAMIN
7/12, 15 uur, Biekorf
vimeo.com/raulthomas
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
