In arthousekleinood Rabbit Hole – over een koppel dat de dood van hun zoontje probeert te verwerken – zet Nicole Kidman haar zoveelste gekwelde personage neer. De Australische actrice verdedigt haar voorliefde voor stormachtige types met hand en tand. ‘Dat ik het labyrint des levens kan induiken, vind ik veeleer een zegen dan een vloek!’
‘Die ogen. Dat haar. Die huid. Ze lijkt wel een… eenhoorn!’ Opkomend acteur Miles Tellers omschrijving van Rabbit Hole-tegenspeelster Nicole Kidman spreekt tot de verbeelding. Zijn woorden passen perfect bij de haast mythische status die de Australische actrice geniet sinds haar huwelijk met en scheiding van Hollywoodlegende Tom Cruise en haar opmerkelijke vertolkingen in uiteenlopende filmparels als Eyes Wide Shut, Moulin Rouge! en Dogville.
Van bijbehorend divagedrag kan Kidman op de dag van onze ontmoeting in het legendarische Four Seasons Hotel in Beverly Hills bezwaarlijk beschuldigd worden. In tegenstelling tot veel van haar collega’s betreedt ze haar suite zonder bemoeizieke assistente. De alienachtige botoxlook die haar recente verschijningen op het witte doek wat besmeurde, lijkt verdwenen. En ze neemt geen blad voor de mond.
Deze atypische aanpak past perfect bij Rabbit Hole, de door Kidman geproduceerde verfilming van het gelijknamige toneelstuk waarvoor David Lindsay-Abaire in 2007 een prestigieuze Pulitzer Prize won. Onderwerp is een koppel (Kidman en The Dark Knight-acteur Aaron Eckhart) dat alles in het werk stelt om de dood van hun zoontje te verwerken – helaas tevergeefs. Verwacht echter geen vanzelfsprekende tearjerker, maar een gebalanceerd drama met een lach en een traan.
‘Laten we beginnen bij het begin’, lacht Kidman, wanneer ik opmerk dat het lang geleden is dat Hollywood zo’n volwassen onderwerp heeft aangesneden. ‘Toen ik het verhaal voor de eerste keer las, huilde ik tranen met tuiten. Dat gebeurt uiterst zelden. Ik wist onmiddellijk dat ik Davids stuk wilde verfilmen. Tegelijkertijd was het overduidelijk dat het om een piepklein project ging dat pas na enige aanpassingen bioscoopwaardig zou zijn. Vervolgens verzamelden we een microscopisch budget (zo’n 3 miljoen dollar; nvdr.), zodat we de film zonder enige compromissen konden maken.
Na onder meer ‘Birth’ en ‘Fur’ is dit het zoveelste project waarin je een getormenteerd personage neerzet. Gaat dat je niet in de koude kleren zitten?
Nicole Kidman: Natuurlijk is het moeilijk om dergelijke personages neer te zetten. Moet ik het daarom laten? Bullshit! Sommige mensen denken daar anders over. Ze noemen me een masochiste omdat ik graag moeilijke karakters neerzet. Zo’n commentaar kwetst me. Dankzij mijn job kan ik de verschillende facetten van de ‘condition humaine’ onderzoeken. Dat ik als actrice het labyrint des levens kan ingaan en de gevoelens van andere mensen kan ervaren, vind ik veeleer een zegen dan een vloek.
Steek je iets op van zulke rollen?
Kidman: Meer van de verhalen waarin ze voorkomen. De pijn die mijn personage uit Rabbit Hole voelt, kon ik meteen doorgronden. De dingen die haar moeder zegt, openden echter nieuwe deuren. David dankt zijn Pulitzer volgens mij aan de scène waarin zij vertelt dat verdriet nooit helemaal verdwijnt, maar mettertijd wel draaglijker wordt. Dat idee – hoe herkenbaar het ook is – werd nog nooit zo simpel, duidelijk én juist verwoord.
Hoe bereid je je voor op zulk grimmig materiaal?
Kidman: Daar kan ik niet op antwoorden. Ik heb zo mijn manieren om donkere plekken op te zoeken. Ik weet perfect hoe ik me op dat slappe koord moet begeven. Als ik die methodes ga beschrijven, lijkt het wel alsof ik de vuile was buiten hang. En daarmee zou ik een delicaat project als Rabbit Hole absoluut geen eer aandoen.
Had je als kersverse moeder écht geen twijfels over dit project?
Kidman: (Lacht) Betrapt! Toen de financiering van Rabbit Hole eindelijk rond was, naderde de eerste verjaardag van mijn dochtertje Sunday Rose. Een slechter moment om een moeder te spelen die haar kind verliest, bestaat niet. Eventjes wilde ik het op een lopen zetten. Keith (Urban, populair countryzanger en Kidmans huidige echtgenoot; nvdr.) hield me tegen. ‘Het heeft zo veel moeite gekost om dit project van de grond te krijgen’, zei hij. ‘Als je er nu niet voor gaat, zal je er later ontzettend veel spijt van hebben.’ Eigenlijk moet ik hem ontzettend dankbaar zijn. Ons huis in Tennessee is zo gezellig, het lijkt een echt nestje. Als het aan mij had gelegen, had ik die plek na de geboorte van onze dochter nooit meer verlaten. Gelukkig schopte Keith me tegen mijn luie krent!
Je vertrouwde de regie toe aan John Cameron Mitchell, het indie-icoon achter de expliciete curiosa ‘Hedwig and the Angry Inch’ en ‘Shortbus’. Niet meteen een vanzelfsprekende keuze.
Kidman: Ik moet bekennen dat ik achterdochtig reageerde toen me verteld werd dat John ongelooflijk enthousiast was over het scenario. Zijn nogal flamboyante achtergrond deed me vrezen voor een of andere ironische insteek. Het tegendeel bleek waar. Uit een eerste telefoontje leerde ik dat hij ontzettend openhartig en onbevooroordeeld te werk gaat. Hij zorgt ervoor dat cast en crew zich meteen op hun gemak voelen. Bovendien is hij van geen kleintje vervaard. Het emotionele vuurwerk van zijn vorige films had hem perfect voorbereid op de subtiele gevoelens van ons project.
‘Rabbit Hole’ leverde je je derde Oscarnominatie op, maar finaal stak Natalie Portman je de loef af.
Kidman: Hoewel je zulke zaken nooit kunt voorspellen, wist ik deze keer al vrij snel dat ik geen schijn van kans had. Heel Hollywood was – meer dan terecht – in de ban van Natalies prestatie in Black Swan. Toen The Hours me de Oscar voor de Beste Actrice opleverde, verliep het op exact dezelfde manier. Oprah Winfrey feliciteerde me zes maanden voor de ceremonie. ‘Ik kan nergens komen zonder dat men over je prachtvertolking begint’, lachte ze. Dat ik de Oscar nu misliep, deert me niet – ik gun hem Natalie van harte. Dat het steeds moeilijker wordt om kleine films à la Rabbit Hole aan de man te brengen, vind ik veel erger.
Zegt de dame die meespeelde in bedenkelijke bigbudgetprenten als ‘The Golden Compass’, ‘Australia’ en ‘Nine’.
Kidman: (Zucht) Ik weet het, ik weet het! Voor echte kunst hoef je niet meer in Hollywood te zijn. Geld is er heer en meester. De meeste Tinseltowntypes huiveren als het over een film als Rabbit Hole gaat: volwassen drama’s voor volwassen bioscoopbezoekers leveren niet genoeg op. Maar misschien is het tij wel aan het keren. Rabbit Hole kostte zo weinig dat we al voor de release uit de kosten waren. Hopelijk brengt die aanpak andere geldschieters op ideeën.
Het klinkt alsof je in het huidige Hollywoodaanbod je gading niet vindt.
Kidman: (Twijfelend) Goh, tussen al die blockbusters zitten ongetwijfeld enkele pareltjes. Je kunt moeilijk ontkennen dat George Lucas en Steven Spielberg getalenteerde filmmakers zijn. Ze doen volledig hun zin én ze bereiken een gigantisch publiek. Mij zegt al die hersenloze popcornpret echter bitter weinig. Als ik zulke zaken bekijk, voel ik me buitenspel gezet.
Dus maak je zelf maar het soort films dat je graag ziet.
Kidman: Inderdaad. Spijtig genoeg ziet een film als Rabbit Hole alleen maar het daglicht als iemand van mijn kaliber zijn gewicht in de schaal legt. Ik zie het sinds kort dus als mijn plicht om dergelijke projecten te verwezenlijken. Binnenkort begin ik aan de verfilming van Little Bee, Chris Cleaves bestseller over de ontmoeting tussen een zestienjarig Nigeriaans weesmeisje en een stijf Brits koppel. En alles goed verloopt, volgt daarna de adaptatie van The Danish Girl over de eerste geslachtsverandering.
Alweer twee uitdagende projecten. Echt geen last van stiekeme masochistische trekjes?
Kidman: (Lacht) Neen, neen en nog eens neen! Ik verkies nu eenmaal complexe personages, wier schaduwzijde niet in één zinnetje of soundbite kan worden verklaard. Trouwens: ik ben blijkbaar niet de enige die van zulke stekelige karakters houdt. Mensen die Rabbit Hole al gezien hebben, klampen me aan op straat en vuren allerlei vragen over mijn personage af. Dat heb ik nog nooit meegemaakt – en ik draai nu toch al een tijdje mee.
RABBIT HOLE Vanaf 13/4 in de bioscoop.
DOOR STEVEN TUFFIN
Voor echte kunst hoef je niet in Hollywood te zijn. Geld is er heer en meester.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
