FIËSTA IN HOLLYWOOD – Mocht u er nog aan twijfelen: Brando, Hopper, Beatty en Nicholson waren géén doetjes. Geen wonder dat deze gossipbiografie hun ‘bad boy’-reputatie in de verf zet.
Robert Sellers, Arrow Books, 322 blz., euro12Een verfijnde historische schets van Hollywood of een doorwrochte analyse van de acteerstijl van Brando, Hopper, Beatty en Nicholson hoef je in Hollywood Hellraisers niet te verwachten. Robert Sellers concentreert zich liever op de excessieve levenswandel van dit legendarische klavertje vier.
In zeven chronologische hoofdstukjes met klinkende titels als ‘Methody Fifties’, ‘Drugged-Up Sixties’ en ‘Explosive Seventies’ laat hij aan de hand van een vlotte aaneenschakeling van anekdotes en quotes hun hoogte- en dieptepunten kriskras door elkaar lopen. Het gebrek aan substantiële relevantie betekent echter niet dat je niet af en toe danig onder de indruk raakt van de soms even idiote als sensationele hedonistische escapades van deze wild guys.
Van de vier heeft Beatty nog de meest normale jeugd gehad. Moeilijk was dat niet: Brando’s familiale verleden was één grote hel, Nicholson kwam er pas laat in zijn leven achter dat zijn zus eigenlijk zijn moeder was en Hopper kreeg als vijfjarige knaap te horen dat zijn vader dood was, terwijl die eigenlijk uiterst geheim intelligentiewerk voor de regering uitvoerde. Als je het zo bekijkt, kun je het Hopper nauwelijks kwalijk nemen dat hij later een paranoïde maniak werd.
Over elk van deze beruchte acteurs zijn eerder al uitgebreide biografieën verschenen, maar daarin werd meestal minder de nadruk gelegd op hun antipuriteinse levensstijl of werd die tenminste in de context van hun creatieve prestaties geplaatst. Nu hun vier levens in ware tabloidstijl naast elkaar onder de loep worden genomen, scoren vooral Beatty en Hopper hoog op vlak van buitensporig wangedrag.
De episode over het verblijf van Hollywoodoutsider Beatty in zijn hippiehemel in het Mexicaanse Taos leest als een hallucinante bad trip vol rum, coke en wapens. De charmante ijdeltuit Beatty wist anders wel als geen ander het machtssysteem van Tinseltown te bespelen. Bovendien had hij een libido waar geen enkele haremsjeik tegenop kan en een chronische rukker helemaal wanhopig van zou worden.
Luc Joris
