Met haar sterke vertolking van pioniersvrouw Mary Bee Cuddy in The Homesman eist Hilary Swank haar plaats in de schijnwerpers weer op. ‘Gelukkig heb ik het boeren in het bloed.’

Tien jaar geleden, toen ze voor de boksster die ze neerzet in Clint Eastwoods Million Dollar Baby een Oscar kreeg, piekte haar carrière. Ze leek vertrokken voor jaren als een van de leading ladies in de Amerikaanse film, maar ze deemsterde weg door te veel rollen in films die opzichtig naar Oscars hengelden maar hier vaak niet eens de bioscoop haalden. En daar windt ze nu zelf bepaald geen doekjes om. ‘In Hollywood ben je maar zo goed als je laatste film. Ik had de top bereikt toen ik die tweede Oscar won. De vraag is hoe het dan verder moet? Waar ga je naartoe als je niet hoger kunt? Je doet gewoon verder. Je aanvaardt dat je soms in een goeie film zit en soms in een film die niet werkt. Dat gebeurt. Niemand maakt met opzet een slechte film. Op sommige films die slechte kritieken kregen, ben ik trouwens best trots. Soit, na een film die niet aanslaat, waardeer je het des te meer wanneer alles wel in de plooi valt.’

Ondertussen is het voor Swank back to basics. ‘Waarom ben ik beginnen te acteren? Niet om prijzen te winnen of om geroemd te worden! Ik wilde een artieste worden. Ik acteer omdat ik van mensen en hun unieke verhalen houd. Ik houd van wat mensen bindt en hen van elkaar onderscheidt. Door personages te doorgronden, leer ik mezelf kennen en de mensheid. Acteren heeft me toegestaan om de wereld van een transgender te verkennen, om te leren boksen als een beroeps, om te leren ploegen als een boerin. Wie anders krijgt zulke opportuniteiten? Een gouden kans als The Homesman krijg je helaas niet elke dag. Mensen zeggen soms tegen me: “Je werkt precies niet zoveel meer.” Dat komt omdat die interessante films niet zo dikgezaaid zijn en ik niet meer geïnteresseerd ben in films die maar half interessant zijn. Daarvoor werk ik te veel met hart en ziel aan een project. Ik gooi me volledig.

Voor The Homesman moest ze leren paardrijden, muilezels mennen en ploegen. ‘Dat laatste is moeilijker dan je denkt. De scharen gaan in de grond, maar er zijn geen wielen. Je moet de ploeg de juiste kant opsturen en tegelijk mennen. Van dat soort fysieke uitdagingen geniet ik enorm. Ik had het gelukkig wel in mijn bloed. Ik kom uit een familie van boeren uit Nebraska. Mijn grootvaders handen waren echte kolenschoppen.’

Swank kan zich wel vinden in de feministische inslag die The Homesman wordt toegedicht. ‘Ik word kwaad als ik zie hoe vrouwen nog altijd als een object gezien worden of opzijgeschoven worden omdat ze maar een vrouw zijn. Dat maakt elke vrouw soms mee. Kijk maar eens goed rond. We zijn ondertussen al in 2014, maar de problemen zijn bijna nog even groot als in 1854. Hoeveel jaren nog voor man en vrouw echt gelijk zijn? Dat is zeker een van de thema’s die me aantrokken tot The Homesman. In de tv-film Iron Jawed Angels heb ik nog Alice Paul gespeeld, een suffragette die vocht voor het stemrecht voor vrouwen, in 1921. Ik heb twee Oscars gewonnen, maar als er interessante films op de radar verschijnen, krijg ik negen op de tien keer nog altijd te horen dat ze eerst de mannelijke hoofdrol willen casten om er daarna een vrouw aan te koppelen. Erger nog, soms zeggen ze letterlijk dat de mannelijke hoofdrolspeler hen zoveel gekost heeft en dat er daardoor maar zoveel meer over is voor jou. Negen op de tien keer. Gelukkig zijn er ook mannen als Tommy Lee Jones en Clint Eastwood, die buiten de lijntjes durven te kleuren.’

(N.R.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content