Fleuren op Studio Brussel al enige weken uw zondagavond op: Sofie Engelen en Lara Chedraoui, met een programma dat – na een uitputtende brainstorm aan de Reyerslaan – Engelen en Chedraoui werd gedoopt. Daarin bedenken de dames de soundtrack bij een mensenleven.

Pure fysica is het, Sofie Engelen en Lara Chedraoui: twee tegenpolen die elkaar aantrekken. Engelen, de ervaren mediarot, presentatrice bij onder meer TMF en Studio Brussel en onverbeterlijke positivo. Chedraoui, zangeres bij Intergalactic Lovers, radiodebutante, twijfelaar én flapuit. ‘We zijn genialer dan Bob Dylan’, las de kop bij een eerder interview met het duo. Met dank aan Chedraoui dus, die zich voorneemt deze keer, hier op een Antwerps terras, geen al te boude uitspraken te doen. Hoewel: ‘Bij Jan Jambon moet ik eerst en vooral aan hesp denken.’

Ik zal met een gemakkelijke beginnen: hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

SOFIE ENGELEN: Dat was op 8 maart 2015.

LARA CHEDRAOUI: Hoe kun je dat nog zo precies weten?

ENGELEN: Vrouwendag, Lara!

CHEDRAOUI: Juist, ja.

ENGELEN: Lara was op Studio Brussel te gast bij On Stage, op zondagavond, waar ze een uur lang haar favoriete vrouwelijke artiesten mocht voorstellen. En het klikte goed tussen ons, er hing een toffe vibe, dat vond ook den baas: Jan Van Biesen wilde er iets mee doen. Vertel jij de rest maar, Lara.

CHEDRAOUI: Jan belde mij op met de vraag of ik interesse had om een programma te maken. Ik had er wel oren naar, maar wilde eerst afspreken op café. De jongens (van Intergalactic Lovers, nvdr.) hadden me vooraf ingepeperd dat ik assertief moest zijn en meteen met mijn eisen over de brug moest komen. (ironisch) Iets waar ik heel goed in ben. Dus kwam ik aan in café Chatleroi, hier in Antwerpen, waar Jan al zat te wachten, ik sloeg mijn hand op tafel en stak meteen van wal. Dat ik geen irritante technomuziekjes op de achtergrond wilde, omdat ik daar zenuwachtig van word, dat ik een stemcursus wilde, niet om als een Chiroleidster te klinken, maar als iemand die normaal met mensen kan praten, enzovoort.

Hoe reageerde Van Biesen?

CHEDRAOUI: ‘Wil je niet eerst een pintje drinken?’ (lacht)

ENGELEN: Zeg, ik ben scoutsleidster geweest, hé! En ik ben daar trots op! Let op je woorden, Chedraoui.

CHEDRAOUI: Ik ben ook scoutsleidster geweest. Scouts, Sofie, niet de Chiro.

Als ik het goed begrijp, Lara, was je wel meteen gewonnen voor een uitstap richting radio?

CHEDRAOUI: Zoals altijd was ik meteen enthousiast, dus zei ik ‘ja’ aan de telefoon. En twee uur later begon de twijfel toe te slaan. Je kunt het vergelijken met wanneer je op de kermis in een roetsjbaan gaat zitten, de beveiliging dichtgaat en de misselijkheid begint op te komen, samen met het paniekerige besef: ‘Waarom doe ik dit?’ Ik trok me op aan de gedachte dat ik een opleiding zou krijgen. ‘Dan moet ik daarvoor niet meer naar het Rits’, dacht ik. Maar ik heb het zelfs zonder die stemcursus moeten doen.

ENGELEN: Hey Lara, ik heb ook geen radio-opleiding gehad, hoor. Ik heb een diploma vertaler-tolk.

CHEDRAOUI: Jij hébt tenminste een diploma!

ENGELEN: En dan? We staan toch even ver? En ik kan niet zingen of muziek schrijven.

CHEDRAOUI: Dat baarde me ook zorgen, dat geen enkele van mijn muzikale helden de muziek ooit gecumuleerd heeft met iets anders.

Het is wel een beetje een trend: Jarvis Cocker van Pulp en Iggy Pop hebben beiden een radioprogramma bij de BBC, en Bob Dylan maakte een jaar of tien geleden Theme Time Radio Hour. Eigenlijk hebben jullie zijn idee van één centraal thema per show gepikt.

CHEDRAOUI: Tuttut! Ik wilde eigenlijk een programma dat de luisteraar veel meer op het verkeerde been zet. Taking the piss, humor, dát wilde ik. Het probleem was dat ik het idee moest pitchen bij Studio Brussel, en ik op die vergadering begon te ratelen over Xavier Waterslaeghers en Hugo Matthysen.

ENGELEN: En humor op de radio is héél moeilijk. Dus heb ik Lara moeten overtuigen de lat iets minder hoog te leggen, al vind ik het toch de max dat ze alle ‘regeltjes’ die bij radio maken komen kijken in vraag stelt. Ik dacht dat ik een rebel was, maar als ik Lara bezig hoor, denk ik soms: ‘Ik ben een seut.’ Toen ons programma uiteindelijk vorm kreeg, sloeg ze ook meteen met de vuist op tafel: ‘Waag het niet me één lijstje op te dringen hé!’ (lacht)

Jullie krijgen dus carte blanche?

ENGELEN: Naast Kirsten Lemaire, met Lemaire luistert, en Lefto zijn we bij StuBru de enigen die geen rekening moeten houden met de vaste playlist, inderdaad. Soms willen we zelfs songs in het programma die helemaal niet in het archief zitten, en dat geeft me een fijn gevoel. Dankzij Lara kan ik voor het eerst mijn muzikale ei leggen op de radio.

In de eerste aflevering stond het thema school centraal. Een licht onderwerp om mee te beginnen?

CHEDRAOUI: We willen de chronologie van een mensenleven respecteren, dus leek ‘school’ een logische opener. ‘Geboorte’ had ook gekund, maar dat vonden we te plastisch. (lacht)

Zijn er thema’s die het niet gehaald hebben?

CHEDRAOUI: Over het thema ‘oorlog’ was er serieuze twijfel. Volgens sommigen bij StuBru is oorlog een onderwerp waar de luisteraar geen affiniteit mee heeft.

ENGELEN: ‘Het past niet in hun leefwereld’, klonk het. Wat ik nogal vreemd vind, want aan oorlogen momenteel geen gebrek. Ik kan me zelfs de eerste Golfoorlog nog goed herinneren, in 1990, en zó oud ben ik toch niet?

CHEDRAOUI:(staat op en gaat het café binnen)

Nu ze even weg is: zeg eens eerlijk, hoe heeft Lara het volgens jou tot nog toe gedaan?

ENGELEN: Lara was enorm zenuwachtig, maar ze heeft het heel goed gedaan. Dat meen ik. We mogen dan ook doen wat we het liefst doen: over muziek babbelen.

Jullie houden elkaar goed in evenwicht. Jij de professionele spring-in-’t-veld, terwijl Lara zorgt voor de chaotische, mild cynische ondertoon.

ENGELEN: Voor alle duidelijkheid: Lara is mijn sidekick niet. Zij ziet dat misschien wel zo, ik helemaal niet.

CHEDRAOUI:(is er opnieuw bij komen zitten) Ik leer heel veel van Sofie.

ENGELEN: En ik leer heel veel van Lara.

Zoals?

ENGELEN: Lara is heel perfectionistisch, om niet te zeggen neurotisch. Daarom is ze zo goed in wat ze allemaal doet, en ik mag dat best ook wat meer zijn. Lara leert me over sommige dingen beter na te denken.

CHEDRAOUI: Sofie is heel goed in sociale media. (kucht)

ENGELEN: Inderdaad, ik ben heel open en naïef impulsief in alles. Lara houdt me wat alerter op dat gebied, en wijst me erop dat het beter is om niet álles te vertellen.

Zoals op Twitter laten weten dat je in Indonesië iemand versierd hebt via Tinder?

CHEDRAOUI:(proest het uit) Dat bedoel ik dus!

ENGELEN: Heb ik dat op Twitter gezet? Het was een ontbijtdate, voor alle duidelijkheid. Dat is minstens twee maanden geleden, en jij weet dat?

CHEDRAOUI: Iedereen weet dat. Je hebt het op Twitter gezet.

Lara, soms blijkt radio een ideale opstap richting televisie. Zou je daar wat voor voelen?

CHEDRAOUI: Zeg nooit nooit, maar neen. Nooit. (lacht) Als je op televisie komt, herkent werkelijk iederéén je, en ik heb het nu al lastig wanneer iemand me iets te lang aanstaart. Dan word ik me te bewust van alles en wil ik naar huis.

Vliegende festivalreporter zijn, zoals Sofie, zou dat niks voor jou zijn?

CHEDRAOUI: Ik zou het niet kunnen en niet willen.

ENGELEN: Ik begrijp Lara wel, hoor. Ik doe het graag, zulke jobs, maar wanneer ik op een feestje ben en mensen me vragen om te poseren voor selfies, dan sta ik ook plots stil bij alles wat ik doe. Bij hoeveel gin-tonics ik drink, of met wie…

CHEDRAOUI:… ik ga muilen? (hilariteit)

ENGELEN: Pas maar op, gij! Ik word nu trouwens meer herkend dan in de tijd dat ik voor TMF werkte.

CHEDRAOUI: Sofie, sorry hoor, maar daar keek geen hond naar.

ENGELEN: Wij draaiden tenminste Intergalactic Lovers!

Dames, nog even bij de les blijven! Sofie, jij werkt al jaren als freelancer in de media.

ENGELEN: Eerlijk: ik heb in de voorbije tien jaar nog geen enkele dag tegen mijn zin gewerkt. Niet alleen voor, maar ook achter de schermen. Momenteel doe ik voor Panenka, het productiehuis van Tom Lenaerts, de casting voor de zondagavondquiz Alleen kalmte kan u redden, en vorig jaar heb ik voor de soundtrack van Belgica, de nieuwe Felix van Groeningen, samen met Soulwax de soundtrack gecoördineerd. Ik heb voor Acht gewerkt, voor allerlei productiehuizen en voor alle mogelijke verschillende zenders, ook zenders die er intussen niet meer zijn: TMF, Op12, Exqi. Maar ik voel me daar heel goed bij. (lacht)

De toekomst van de radio is digitaal, klinkt het tegenwoordig als een mantra vanuit de Belgische politiek. Eerst na de heisa omtrent FM Brussel, en onlangs nog bij monde van Vlaams Parlementslid Wilfried Vandaele (N-VA), die zegt dat de VRT moet vooropgaan in de digitalisering van het radiolandschap, ‘zodat er bijvoorbeeld ruimte komt voor een extra commerciële landelijke radio’.

ENGELEN: Daar kan ik echt kwaad van worden. Wat zulke politici in hun besparingsdrift voor de aardigheid vergeten, is dat je ook voor digitale radio een redactie nodig hebt, wil je het goed doen. En daarbij, een zender als Studio Brussel, onderdeel van de VRT, gáát al voorop in de digitalisering, toch? Er zijn massa’s mensen die misschien niet naar de radio luisteren, maar ons wél volgen via allerhande sociale media. Enfin, digitalisering voorstellen als het ultieme paardenmiddel voor de radio vind ik totaal onjuist. (tegen Lara) Mogen wij eigenlijk een politieke mening hebben, als radiofiguur? Ik heb ooit mediatraining gehad, en…

CHEDRAOUI: Ik ook, en ik was gebuisd.

Kun je buizen op mediatraining?

ENGELEN: Natuurlijk, we zijn er op dit moment volop mee bezig!

CHEDRAOUI: Heb je wel tot tien geteld, voor je op die vraag hebt geantwoord, Sofie?

Wat leer je, behalve tot tien tellen, eigenlijk tijdens zo’n mediatraining?

CHEDRAOUI: Ik heb mediatraining gehad toen we met Intergalactic Lovers nog bij EMI zaten. Ze proberen je de truken van de foor bij te brengen, hoe journalisten je kleur doen bekennen.

ENGELEN: Maar daar is toch niks mee, met kleur bekennen? Ik heb zelfs mijn stemfie op het internet gezet.

CHEDRAOUI: Je wát?!

ENGELEN: Stemfie, een selfie in het stemhokje.

CHEDRAOUI:(schudt meewarig het hoofd)

Lara, in jullie eerste aflevering drukte je Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits verschillende keren op het hart dat je ‘zeker geen politieke vraag’ ging stellen, met het argument dat je ‘apolitiek’ was. Net wat een minister wil horen, dacht ik op dat moment.

ENGELEN:(lacht) Dat vond ik een goeie. Typisch Lara.

CHEDRAOUI: Jij deelt dan wel je stemfie met de wereld, Sofie, maar bij ons thuis werd nooit over politiek gepraat. ‘Op wie heb je gestemd?’ ‘Op de goei.‘ En daar bleef het bij. Bij Jan Jambon denk ik in de eerste plaats aan hesp, ik kan er écht niet aan doen.

ENGELEN: Wat vond je mama van de eerste aflevering?

CHEDRAOUI: ‘Het was oké.’ ‘Let op je taal.’ ‘Je ratelt soms wat.’ Dat is ook waar, omdat ik nog steeds een enthousiast kind ben, hé.

Elke week hebben jullie een gast aan de telefoon, ‘de minister van’, iemand die thuis is in het centrale thema en een liedje mag aanvragen. Bij wijze van afsluiter benoem ik jullie beiden tot minister van Radio en mogen jullie daar één song bij bedenken.

ENGELEN: Ik zal het moeten zeggen, Lara.

CHEDRAOUI: Iets van Nirvana, zeker?

ENGELEN: Er is niets dat ik níét aan Nirvana link, vrees ik. Doe maar Territorial Pissings, omdat het een nummer over non-conformisme is.

CHEDRAOUI: Bij radio moet ik aan mijn eerste autootje denken, een Golf, die ik had overgekocht van mijn tante. Er lagen drie cassetjes in: eentje van David Bowie, god rest his soul, eentje van die dikke Griek, hoe heet hij ook weer?

ENGELEN: Demis Roussos?

CHEDRAOUI: Die, ja. En eentje van Clouseau. Doe dus maar Domino van Clouseau, want die tapes zijn uiteindelijk mee in vlammen opgegaan toen mijn auto is uitgebrand.

ENGELEN: Hoe is je auto dan wel uitgebrand?

CHEDRAOUI: O, die is ontploft. (zingt) ”t Is niet zo lang geleden, maar ’t lijkt een ver verleden…’

ENGELEN EN CHEDRAOUI

Elke zondag van 20 tot 22 uur op Studio Brussel.

DOOR JONAS BOEL – FOTO’S WOUTER VAN VAERENBERGH

Sofie Engelen ‘LARA IS HEEL PERFECTIONISTISCH, OM NIET TE ZEGGEN NEUROTISCH. DAAROM IS ZE ZO GOED IN WAT ZE ALLEMAAL DOET.’

Lara Chedraoui ‘ZEG NOOIT NOOIT, MAAR NEE DUS: IK WIL NIET OP TV KOMEN. NOOIT.’