De Zwitser Ugo Rondinone laat zich van zijn meest ingetogen kant zien op het uitgekiende Thank You Silence. Dank u, Ugo. Of toch niet?
Hanging Landscape is een enorm stuk aarde dat op een paar meter hoogte in een smetteloze zaal hangt. Het ding lijkt op een korrelig, donker podium dat om een of andere reden omhooggetild werd. Ugo Rondinone maakte vier variaties op hetzelfde thema. Naast het hangende gevaarte zette hij ook een gigantische brok aarde rechtop (Elevated Landscape), liet een schuin vlak achterover hellen (Leaning Landscape) en vulde een hoek van een zaal op (Elevated Landscape). Stuk voor stuk zijn het krachtige en beheerste sculpturen die een dramatische wending geven aan de witte, bijna wolkige zalen. Maar van de vier vonden we het hangende landschap toch het verrassendst. Niet alleen lijkt de kolossale, zwarte brok te zweven alsof ze door aliens uit de grond werd gelift, ze ziet er ook dreigend en duister uit, wat erg goed staat bij een tentoonstelling die verder opvallend sereen geconcipieerd is.
Thank You Silence begint met het charmante Primitive, een installatie met 59 bronzen vogeltjes die een volledige zaal voor zich kregen. Daarboven bevindt zich een bak waaruit langzaam confetti naar beneden dwarrelt. Veertien levensgrote naakten in was werden her en der op een betonnen vloer neergezet. Allemaal nemen ze een rustende houding aan, als dansers die uitblazen na een voorstelling. Rondinone schikte zijn werk zodat je er ongedwongen naar kunt kijken. Hij liet sokkels achterwege en maakte elegante settings waar niets is afgeschermd of te kijk staat als kostbaar pronkstuk. Zijn grijsbruine, met aardepigment gekleurde mensen ogen klein en elastisch in de buurt van de strenge geometrische aardesculpturen. Die combinatie levert een messcherp contrast op, vol verwijzingen naar de aarde, de hemel en de mens die ertussen zit als een mengsel van grond en dromen. De stille figuren doen ook denken aan de clowns die Rondinone vroeger uitwerkte. Die realistische, in glasvezel uitgevoerde clowns lagen er dikwijls dronken en dik bij, alsof ze hun avondmaal aan het uitbuiken waren. Hoewel hun boodschap anders was, hadden ze eenzelfde, voelbare présence.
Kunst is voor de New Yorkse Zwitser duidelijk geen zaak van objecten, maar eerder van grotere gehelen en van een taal die het onzichtbare ambieert. Maar ondanks het evenwicht en de erg zorgzame stijl laat Thank You Silence soms ook een wat levenloze indruk na. De oorzaak ligt bij de wassen nudes die er met hun veertienen samen wel erg melancholisch bij zitten. Iets aan hun houdingen is net te geforceerd, waardoor de kracht van het samenspel in de zalen weer afneemt. Cheer up, nudes!
UGO RONDINONE, 2013
GEZIEN OP UGO RONDINONE, THANK YOU SILENCE, MUSEUM M, LEUVEN, TOT 6/10
ELS FIERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
