ScherpGesteld, Nora Van Laar in Focus nr. 40

Op 4 september zat de commissie die moet beslissen welke Belgische film ingestuurd wordt voor de oscars, met een probleem. Ze kwamen er maar niet uit of het Kassablanka, Anyway the Wind Blows of de trilogie van Luckas Belvaux zou worden. De keuze was nochtans niet moeilijk: Kassablanka gaat over neofascisme en de al even intolerante islam, is gestoken in het tragikomische kleedje van een Romeo en Julia-verhaal en is dus geknipt voor de iets oudere, meestal joodse, Academy-leden. Bovendien kreeg hij in Variety, de bekende entertainmentkrant en bijbel van Hollywood, de beste kritiek die ooit over een Belgische film is verschenen.

Eerst bleek dat 7 van de 10 leden van de commissie Kassablanka niet gezien hadden. Tja, dat komt ervan als je een bescheiden wereldpremière organiseert en de collega’s en filmkenners zélf hun ticket moeten betalen. Maar na opsturen van cassettes was er heel wat animo om voor Kassablanka te kiezen. AWTWB en Kassablanka eindigen op de laatste shortlist. Plots beslist men op 4 september na veel geharrewar en staking van stemmen om een nieuwe vergadering te beleggen, wordt mij verteld, al is de stemming uiteraard geheim(zinnig). Wat gebeurt er vervolgens? Verder dan de maan van Stijn Coninckx wordt als Belgische inzending naar Hollywood gestuurd.

Hallo? Om in aanmerking te komen voor inzending moet een film 1) (in meerderheid) Belgisch zijn… Coninckx’ Hollandse ‘boerenfilm’ werd pas in extremis door bijkomende fondsen uit Vlaanderen in meerderheid Belgisch, zij het met een half percentje; en 2) voor 30 september tenminste één week in release geweest zijn. Coninckx’ film komt uit op 29 oktober, maar via een bevriend exploitant wordt de film van 23 tot 30 september in een klein zaaltje in Namen gedraaid. Enfin: Coninckx mag nog eens proberen een oscar binnen te halen.

Dat de beste Belgische film van het afgelopen seizoen, Kassablanka, hier ruim drie maanden intens in de bioscoop heeft gelopen, verdeeld door Kinepolis Film Distributie, vaak lovende kritieken kreeg (‘een film met meer ballen dan pakweg de laatste twee dozijn Vlaamse Filmkes samen’, aldus Patrick Duynslaegher), de hoogste ‘per print average’ haalde (30.000 tickets op maar zes kopijen), da’s allemaal niet belangrijk. Dat de film zorgde voor heuse pseudo-religieuze relletjes in Antwerpen, een primeur in de geschiedenis, ook niet. Dat Variety voor een keertje een uiterst lovende kritiek schrijft van 500 woorden, terwijl anderen het moeten doen met vier lijntjes, het is niet van doen. Er moest weer eens iets à la belge geregeld worden. Door wie of wat weet ik niet. En waarom al helemaal niet. Ach, Coninckx gun ik best zijn kans, maar dan wel volgens de geest van de wet en dus in maart 2005.

Guy Lee Thys