PB GRONDA, auteur van Nemen wij dan samen afscheid van de liefde, Kentucky, mijn land en Onder vrienden, duikt elke week in de populaire cultuur.

Iedereen die een beetje vooruit wil in het leven en ook zijn of haar kinderen de kans wil geven om een rol van betekenis te spelen in de wereld van morgen, die zou eigenlijk beter vertrekken van het Europese continent, dat zichzelf verstikt in stammentwisten, bestuursniveaus, bureaucratie, kwalijke lastenstructuren, regionale verschillen en een vaak verouderde mentaliteit op het vlak van – bijvoorbeeld – nationaliteit en eigenheid of innovatie en concurrentie. Het doet dat wel heel efficiënt.

Je kunt naar wat wij navelstaarderig het Verre Oosten noemen. Maar daar ga je niet de enige zijn. En ons gecultiveerd gevoelen voor individualisme zou daar wel eens een lelijke knauw kunnen krijgen. Kijk eens naar Lost In Translation, maar denk Scarlett Johansson weg. Ik weet dat veel mannen normaal precies het omgekeerde betrachten, dus niet eenvoudig als opdracht. Maar het geeft wel een idee.

Je kunt ook naar de oud-kolonie Brazilië, maar dan moet je al Portugees leren en tegen veel zweet kunnen. En voorlopig kan je ook nog altijd naar de USA trekken in de hoop dat die zich in de komende decennia zullen weren tegen de oprukkende supermachten. Maar natuurlijk gaan ze dat doen, want Amerika is het beste land in heel de wereld. Behalve als je tandpijn hebt.

En anders rest je niks anders dan toch maar dat huis te kopen in Wuustwezel of Gent en tijdens vakanties naar een schoon oud gebouw te gaan staren in Italië terwijl we langs alle mogelijke kanten worden voorbijgestoken, zodat we binnen vijftig jaar waarschijnlijk allemaal moeten surviven als koddige toerismeslaafjes voor tieners uit New Delhi die een top-grossing app hebben uitgevonden.

Tot voor kort hadden we één troost in Europa, en dat was het voetbal. Oké, er zijn één of twee Latijns-Amerikaanse landen waar ook een paar ça va-voetballers rondlopen, maar dat is ook enkel omdat wij het hen daar ooit gaan leren zijn. Voetbal is van ons en het kan ons helpen als continent en als unie. Onze hele hang naar roots, traditie en patriottisme kan perfect worden geprojecteerd op elf gasten in een kenmerkend shirt, zodat we voor de rest met de belangrijke zaken bezig kunnen zijn. We zijn allemaal een beetje verschillend, maar na de wedstrijd drinken we wel hetzelfde bier, pissen we tegen dezelfde kerk en slapen we in hetzelfde hotel: dat kan Europa zijn.

Maar we hebben nood aan een mooi kampioenschap. Zeker na een ronduit teleurstellend WK en een Champions Leaguefinale tussen Chelsea en Bayern München die zo tegenviel dat de oude caféwijsheid – ook wel Bencrabbéisme genoemd – dat het mooiste voetbal in de Europese kampioenenliga te zien is en niet in de landencompetitie, volledig herzien moet worden. Wat in ons voordeel kan spelen.

Want deze week begint het Europees Kam- pioenschap. Oké, wij zijn er niet bij als België en achter het stadion in Kiev wordt waarschijnlijk tijdens de rust een weerloze vrouw gemarteld omdat ze op verdachte wijze haar neus blies. Maar van een beetje marteling voor de goede zaak hebben wij Europeeërs nog nooit een groot probleem gemaakt. Op naar een nieuw Europa, dus. Ik zit klaar.

AMERIKA IS HET BESTE LAND IN HEEL DE WERELD. BEHALVE ALS JE TANDPIJN HEBT.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content