Focus Knack hoort graag uw mening. Reacties zijn welkom op ons postadres,Focus Knack, Raketstraat 50b2, 1130 Brussel, of in onze mailbox, focus@knack.be. Elke inzending moet zijn ondertekend met naam en adres. Reacties kunnen worden geredigeerd en ingekort.

‘EMILIE FRESCO’

ELS FIERS IN RUBRIEK EXPO, FOCUS KNACK NR. 47

‘Geprevel’!?

Ik weet niet wanneer en in welke gemoedsgesteltenis Els Fiers de tentoonstelling van Emilie Fresco heeft bezocht. Van ‘de schoolse, boodschapperige en van frisheid verstoken toon’ hebben wij alvast niets gemerkt. De tentoonstelling geeft naast het interessante ontsnappingsverhaal van Emilie Fresco voor het eerst zicht op de katholieke netwerken rond de zogenaamde ‘collaboratiekardinaal’ Ernest Van Roey. Kloosterlingen, clerici en mensen uit het Mechelse verzet hebben daadwerkelijk hun vel geriskeerd om vooral joodse kinderen uit de handen van de nazi-bezetter te houden. Hanne Hellemans (historica van de universiteit Gent) en Kris Vermeulen (medewerkster van het Joods museum voor Deportatie en Verzet) hebben op een prachtige manier heel veel origineel archiefmateriaal bij elkaar gebracht om dit geschiedkundig te onderbouwen.

Het gebouw De Noker waar de tentoonstelling plaatsheeft, een voormalig klooster – aanvankelijk van de Cellenbroeders en later van de franciscanessen -, is prachtig gerestaureerd en op zich een bezoek waard. De tentoonstelling over het verhaal van joodse deportaties en de ontsnappingen kon geen betere locatie krijgen omdat op deze plaats verschillende joodse kinderen de Tweede Wereldoorlog overleefd hebben.

Uw redacteur Els Fiers heeft klaarblijkelijk de link tussen de tentoongestelde verhalen en de kunstwerken niet gezien als zij spreekt over ‘mistroostige kunst’. Die link was nochtans pertinent aanwezig. Bijvoorbeeld bij de twee geschilderde doeken met oog-irissen en handen. Luc Tuymans schilderde ze na een bezoek aan Auschwitz, nadat hij vernomen had dat Dr. Mengele vooral kinderen gebruikte om op die lichaamsdelen experimenten uit te voeren. Of de glazen kindersculpturen van Lieve Van Stappen met de toepasselijke titel Empty children. Een betere plaats konden deze sculpturen niet krijgen.

Het is onbegrijpelijk dat deze tentoonstelling afschilderd wordt als een plaats voor ‘geprevel’ en als ’terneerdrukkend’. Ze verdient beter.

Marc Michiels (via e-mail)