Zelf luistert hij bijna elke dag van de week naar Otis Redding, tot hij uiteindelijk in slaap valt, maar hoe doen de anderen het? Deze zomer kijkt P.B. Gronda binnen bij enkele van zijn collega’s om na te gaan hoe zij afwas van literatuur scheiden in de dagelijkse strijd met kostbare uren en minuten.

Schrijvers willen maar twee dingen, namelijk liefde en rust. Het eerste als inspiratie, het tweede om de inspiratie om te kunnen zetten in iets dat gelezen zal worden in treinen, bedden en andere talen, aan universiteiten en aan buskoten. Of gewoon door je lief terwijl ze een perzik of een appel eet. Zolang het maar in woorden staat die de schrijver pijn deden en de lezer troosten. ‘Let me live, love, and say it well in good sentences’, zei Jean-Marie Dedecker. Al kan het even goed Sylvia Plath geweest zijn.

Op welke uren, met welke trucjes, volgens welke regeltjes en op wat soort alcohol, dat maakt natuurlijk geen zak uit. Je zou een roman ook in een schuur kunnen schrijven terwijl je naar Jerry Lee Lewis luistert, om maar iets te zeggen.

De bekende Jerry Lee Lewis-fan en schrijver Christophe Vekeman overweegt om zijn volgende roman in zijn schuur te schrijven. Dat is opvallend vanwege twee zaken. Ten eerste omdat hij blijkbaar een schuur heeft en het toch niet 1927 is. Ten tweede omdat hij zodoende het onbegrensde comfort van een klassieke schrijverskamer zou laten voor wat het is. Wat hij waarschijnlijk wel vindt in zijn schuur, is de ‘relatieve stilte’ die hij nodig heeft om te schrijven. Rust en regelmaat, daar maakt Vekeman romans mee.

Baden, eten, roken, plaat opleggen, schrijven, drinken, roken, eten, lezen, tv, roken, liggen, slapen. Een ritme vinden en dat blijven pompen, elke dag van een hele reeks maanden opnieuw, tot je de laatste zin herleest en weet: het is af. Er zal nog aan gewerkt worden door mensen die potloden gebruiken, maar au fond is het af. Misschien bestaan er betere gevoelens dan dat, maar het zullen er zeker geen vier zijn.

Rust en regelmaat. Al de rest is bullshit voor op Facebook. Waarom? Omdat je houvast nodig hebt, desnoods aan abstracte dingen zoals een klok. Aan anderen heb je weinig tot niks tijdens het schrijven van een boek. Voor je het weet, ga je uit of komt er bezoek en krijg je van die leuke mensen die het helemaal voor je komen verzieken: ‘Gelukkige mensen zijn nooit goed gezelschap, of het nu over schrijvers gaat of niet. In Vlaanderen stikt het van de gelukkige schrijvers.

‘Het schrijven van een roman gaat bij mij onvermijdelijk gepaard met doorgedreven slapeloosheid, autisme en angst’, zegt Vekeman. Daarom is het belangrijk om vrienden te maken in de vorm van ritueeltjes.

Baden is daar een perfect voorbeeld van. Het verplicht je het moment in realtime te beleven en de tijd te vullen met luisteren naar het klotsen van het water en je eigen gedachten. De warmte van het water verleidt en verdooft tegelijk, en koelt intussen stilletjes af, zoals het leven zelf. Een schrijver die uit een bad komt, is klaar om minstens twee goede zinnen op te schrijven of heeft de foute kunst gekozen.

Een ander ritueeltje blijkt het bereiden van een maal te zijn. Vekeman: ‘Mijn ongetrouwde echtgenote en ik vormen straks twaalf jaar een stel, en pas sinds enkele weken ben ik erachter gekomen dat ze werkelijk prima kan koken.’ En het is nog de onnozele waarheid, ook. ‘Kortom, we hebben nog een hele toekomst voor ons’, lacht hij, maar hij hoopt, of weet misschien, dat dat gewoon waar is. En maar goed ook, want neem de muze, wie of wat die ook is, weg en de angst eet de schrijver op. ‘Met haar woon ik samen, en het is een vaststaand feit dat ik zonder haar veel ongelukkiger zou zijn dan ik nu ben. De geestverwantschap tussen ons is bij mijn weten onvergelijkbaar, en bovendien is zij de mooiste van de klas.’

DAGSCHEMA

– 08.30 Mailen, baden en ontbijten (een boterham met kaas en barbecuesaus; vier geperste sinaasappelen met twee blokjes ijs) met countrymuziek terwijl ik de krant doorblader.

– 10.00 Schrijven en andere klusjes (naar de post gaan, schilderijtje ophangen, schilderijtje naar het containerpark brengen, boodschappen doen…).

– 14.30 Professioneel lezen.

– 17.00 Aperitieven, sigaar roken, countrymuziek, eten maken.

– 19.00 Eten terwijl ik naar het televisienieuws kijk.

– 20.00 Herlezen en corrigeren wat ik die dag heb geschreven, een aflevering van Columbo bekijken en/of de stad in. Maar nooit erg ver, hoor.

– 23.00 Lezen voor het plezier en slapen.

– 04.00 Wakker liggen in wanhoop.

– 06.00 Dromen.