Opdat u Blood Feast niet zomaar als een splatterfilm zou afdoen: enige context bij Herschell Gordon Lewis’ meesterwerk.
HET WAS DE EERSTE SPLATTERFILM
‘De enige vraag die we onszelf stelden was: wat willen mensen zien, durft Hollywood niet te maken en past binnen ons budget?’ aldus regisseur Herschell Gordon Lewis, die zich tot dan occupeerde met het genre van de nudie-cuties – check zeker zijn Goldilocks and the Three Bares (1963), ‘de eerste en enige nudistenmusical’. Het antwoord: afgehakte ledematen. Het script van Blood Feast, over een Egyptische cateraar die om occulte redenen vrouwen onthoofdt, is een schaamlap om in te zoomen op bloed, hersenen en ingewanden – precies de dingen die prille slasherfilms als The Night of the Hunter (1955) en Psycho (1960) niet durfden te tonen. Blood Feast was niet zomaar een splatterfilm: het was de eerste.
HET WAS EEN MARKETINGEXPERIMENT
Na de première, in 1963, vroeg Lewis in de auto zijn vrouw wat ze ervan vond. ‘Om van te kotsen’, was haar antwoord. Meteen een tweede epifanie: geef de filmbezoekers vliegtuigkotszakjes mee – het begin van een reeks niet onaardige publiciteitsstunts. In Florida vroeg hij stiekem zélf een rechterlijk bevel aan tegen zijn film; de cinematrailer, op YouTube te vinden, was dan weer grotendeels een waarschuwing voor de film. Met succes: hoewel de film maar 24.000 dollar kostte, bracht hij miljoenen op. En het leverde Lewis een tweede carrière op, als directmarketinggoeroe.
JOHN WATERS WAS EEN FAN
Verrassende cameo in Blood Feast 2: All U Can Eat, de nóg verwaarloosbaardere opvolger uit 2002: regisseur en penseelsnordrager John Waters. Een grote fan van Lewis, zo bleek, die hij ‘een van de grootste filmmakers van zijn tijd’ noemde. ‘Die eerste twintig minuten van Saving Private Ryan? Hadden nooit gemaakt kunnen worden zonder Blood Feast’, aldus Waters. Van de exploitation van de late jaren zestig over de torture porn-golf van Saw in de noughties tot de recente retrogrindhouse van Rodriguez: de Godfather of Gore was zijn tijd ver vooruit.
HET DOET ER NIET TOE ALS U DE FILM NIET GOED VINDT
‘Onprofessioneel van begin tot einde’, ‘een belediging voor zelfs het meest puberaal hitsige publiek’ en ‘een fiasco’: Variety hakte bij de release met een groot bot mes in op de film. De reactie van producer David F. Friedman: ‘Lewis en ik hebben ons lang afgevraagd wie die schrijver van Variety had verteld dat wij onszelf serieus nemen.’ Maar de mooiste défense kwam van Lewis zelf: ‘Blood Feast was zoals een gedicht van Walt Whitman: het was niet goed, maar het was het eerste van zijn soort.’
DOOR HANS BOFFEL & GEERT ZAGERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
