Er zijn Texanen die het tot president van de Verenigde Staten schoppen, maar de carrière van Jennifer Garner mag ook gezien worden. Ze heeft een lange weg afgelegd sinds ze Texas verliet en naar Los Angeles trok. Van het meisje in de lift in ‘Deconstructing Harry’ schopte ze het tot het podium van de Golden Globes en de cover van zowat elk tijdschrift. Dankzij ‘Alias’ natuurlijk.

Haar beste ooit, zo noemt Jennifer Garner (1972) haar rol als Sydney Bristow in Alias. Ze heeft er in ieder geval het meest aan te danken. Garner trok na de universiteit naar New York, waar ze, terwijl ze een carrière als actrice ambieerde, werkte als hostess. Het duurde niet lang vooraleer ze naar Los Angeles verkaste om haar droom na te jagen. De doorbraak kwam er met een bijrol in de tv-reeks Felicity. Garner beviel JJ Abrams, schrijver en regisseur van Felicity, zo dat hij haar de hoofdrol in zijn volgende project aanbood: Alias, waarin ze een ‘ ass-kicking superchick of comic book proportion’ zou gaan spelen.

Sydney Bristow, een atletische, bloedmooie en geniale studente ontdekt dat haar redelijk originele naschoolse bijverdienste als agente voor SD-6, een supergeheime afdeling van de CIA, een aantal dodelijke geheimen meebrengt, die niet alleen de veiligheid van de vrije wereld, maar ook haar vrienden bedreigen. Als haar liefje Danny haar ten huwelijk vraagt, kan Sydney haar dubbele identiteit niet langer voor zichzelf houden. Maar Danny heeft het nieuws pas vernomen of hij wordt vermoord. Het wordt helemaal een kluwen als SD-6 geen onderdeel van de CIA blijkt te zijn, maar een vijand van de VS. Bristow roept de CIA te hulp en wordt ingelijfd als dubbelagent, met als taak de SD-6-missies te volbrengen om ze daarna aan de CIA te rapporteren.

Sydney slaagt er wekelijks in om ten minste één onmogelijke missie tot een goed eind te brengen, haar huiswerk te maken en zich niet van de wijs te laten brengen door de epische proporties van familiale disfunctionaliteit (zowel haar vader als haar moeder – die vanaf het tweede seizoen haar opwachting maakt en gespeeld wordt door Lena Olin – blijken dubbelagent, elk aan een kant van het kwaad). Verkracht, verdronken, gemarteld en wel reist ze van Taipei naar LA om geheime bases van de vijand te vernietigen, zichzelf zonder verpinken van wolkenkrabbers te gooien, en door ellenlange gangen te rennen op een technobeat. Alias is actie, uitgediepte personages, doordachte plots, een sterke cinematografie, een soundtrack die kan tellen en… Garner in een latex pakje. Zeer degelijk vermaak dus.

Het mag dan wel lijken alsof Sydney Bristow niet meer is dan de zoveelste vechtende vrouw, à la Xena, Lara Croft, Dark Angel en Buffy, maar het tegendeel is waar: Bristow is de apotheose van zoveel vrouwelijk geweld. De reden waarom Sydney anders en naar Golden Globe-normen (Garner kreeg in 2002 een beeldje als beste actrice in een tv-drama) beter is dan haar vrouwelijke concurrenten is haar emotionele kwetsbaarheid. Het vergt een intense acteerprestatie van Garner (inclusief geloofwaardige tranen) om Bristow van pastiche te vrijwaren, gezegend als zij is met een prachtig lijf, dat nauw ingenaaid is in een latexpakje, en met op haar verleidelijke snoet telkens weer een andere extravagante pruik (het budget voor pruiken is per seizoen zo’n 75.000 dollar). Garner slaagt erin Bristow een ondertoon van droefheid, zelfs weltschmerz mee te geven (‘Ik denk dat het een vrouw is die eenzaam was toen ze opgroeide en een CIA-aanbod aanvaardde dat ze nu nooit meer zou aanvaarden, omdat ze nu wel een leven heeft, gelukkig is. Ik ben er zeker van dat ze ergens wel spijt heeft, en nu eigenlijk zoekt naar een manier om zich uit deze situatie te redden.’). Het moderne feminisme zeg maar, een vrouw die haar superhero-proporties ontleent aan haar vrouw-zijn en niet aan een streven om mannen na te bootsen.

Garner is ondertussen een rijzende ster, niet alleen aan het televisiefirmament maar ook in de film, want na kleine rollen in onder andere Dude, Where’s My Car? (2000), Pearl Harbor (2001) en vorig jaar Catch Me If You Can, stond ze – opnieuw in een spannend latexpakje – onlangs naast Ben Affleck in de actiefilm Daredevil. Haar personage in die prent, Electra, krijgt in 2005 zelfs een eigen spin-off. De actrice leeft momenteel met haar man in San Fernando Valley samen met hun twee honden en een kat. Naast acteren houdt ze zich bezig met koken, tuinieren, wandelen en sinds Alias ook met… kickboksen.

Door Hans Comijn

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content