Misschien is de vijfde langspeler van Titus Andronicus hun laatste. De cirkel lijkt rond voor de zowel intellectueel als muzikaal uitzinnige punkrockers, en vormt een valkuil naar de verstoorde psyche van frontman Patrick Stickles.
Een 29 tracks tellende rockopera van 93 minuten die klinkt als punk? Dat moet Titus Andronicus zijn. De punkrockers uit New Jersey zetten zichzelf in 2010 op de kaart met hun tweede langspeler, The Moment, een epische, aan de Amerikaanse Burgeroorlog opgehangen conceptplaat. Een ideaal onderwerp voor een punkband met de naam van een personage van William Shakespeare. Voluit heet het toneelstuk over een bloeddorstige Romeinse generaal The Lamentable Tragedy of Titus Andronicus, dat algemeen wordt beschouwd als de meest chaotische en gewelddadige wraaktragedie die de bard ooit aan papier toevertrouwde. Dat ligt perfect in lijn met The Most Lamentable Tragedy, een duizelingwekkende, in vijf bedrijven opgedeelde inkijk in het op springen staande brein van een man (Our Hero) die lijdt aan manische depressie. De kortste track duurt 30 seconden, de langste is More Perfect Union, een 9 minuten en 39 seconden durende clash tussen The Pogues en Meat Loaf.
Maar The Most Lamentable Tragedy zou geen waanzinnige rockopera over waanzin zijn mocht niet elke literaire, filosofische en muzikale dubbele bodem over nóg een trapluikje beschikken dat nóg dieper in de geteisterde psyche van frontman, zanger, gitarist en songschrijver Patrick Stickles leidt. Zo staat op voorganger The Moment al een song die – let op het detail – A More Perfect Union heet, en blijkt ook Our Hero een dubbelganger te hebben, Lookalike. De Daniel Johnston-cover I Lost My Mind verschijnt eerst als uitgelaten bluesstamper, maar krijgt vier tracks verder een nijdige punkspoeling. Lonely Boy zwalpt zoals New York Dolls dat ooit op hun plateauzolen deden, in Fired Up slaat de band, de jonge Bruce Springsteen indachtig, gaten in het ijle.
Daar heb je hem weer, die Bruce. Et tu, Tite!
Van A Pair of Brown Eyes (een schuimbekkende cover van The Pogues) gaat het naar de Schotse nieuwjaarklassieker Auld Lang Syne (in onze contreien bekend als Ik zeg u geen vaarwel, mijn vriend), gevolgd door de razernij van I’m Going Insane (Finish Him). Enzovoort.
Een uitputtingsslag is het, een mentaal F1-circuit vol bochten die tussen onstuitbare ambitie en complete dissolutie slingeren. Veel succes ermee.
TITUS ANDRONICUS ****
The Most Lamentable Tragedy
punk/rock
Merge
DOWNLOAD
Alles of niets
JONAS BOEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
