Deense pop is méér dan Aqua of Alphabeat. Ten bewijze: het Kopenhaagse Efterklang, dat al tien jaar zijn heil zoekt in een zinnenprikkelende combinatie van postrock, folktronica en klassieke kamermuziek. En toch heeft de band met Magic Chairs een pure popplaat gemaakt.

EFTERKLANG

Wie Efterklang al live aan het werk zag, herinnert zich wellicht dat er altijd veel volk op het podium stond. Nu de band door het toonaangevende Britse 4 AD-label is ingelijfd, lijkt ‘back to basics’ echter het devies. Magic Chairs werd haast helemaal met amper vier man ingeblikt en na het even barokke als theatrale Parades klinken de songs nu opmerkelijk beknopter, directer en eenvoudiger. De polychrome instrumentaties en uitgekiende arrangementen bleven wél intact.

Volgens zanger Casper Clausen zijn er verschillende redenen voor die muzikale facelift: ‘Na Parades, dat we opnamen met strijkers, blazers en drie koren, waren we aan een schaalverkleining toe. Twee jaar hadden we aan die cd geprutst, dus was het verfrissend eens iets op drie weken te maken. Met de ruim tweehonderd concerten na Parades hebben we ons met minder omwegen leren uitdrukken.’

‘Deze keer zijn we zoals een conventio-nele band te werk gegaan’, vult bassist Rasmus Stolberg aan. ‘Paradoxaal genoeg was die aanpak voor ons net experimenteel. Ten tijde van Parades waren het vooral Casper en onze toetsenman Mads Brauer die de kar duwden, terwijl de rest met zijn vingers zat te draaien. Magic Chairs daarentegen is een echte groepsplaat: ieder van ons voelt zich nu bij de muziek betrokken en de songs werden pas vastgelegd nadat we ze live op punt hadden gezet. Een wereld van verschil.’

Clausen: ‘Die terugkeer naar de eenvoud was een verademing. We beseffen nu dat je werk niet per se beter wordt door er maanden aan te sleutelen. Toen we Parades maakten, hadden we zoveel vrijheid dat we door het bos de bomen niet meer zagen. Het is geen geheim dat we ons toen tijdens de opnames volledig hebben vastgereden. Plus: er waren vroeger zoveel buitenstaanders bij de muziek betrokken dat we onze identiteit dreigden te verliezen. Op Magic Chairs komen onze individuele stemmen en persoonlijkheden veel beter uit de verf.’

Efterklang heeft lak aan formules: elk werkstuk heeft zijn eigen karakter.

Clausen: Op muzikaal vlak hebben we nog nooit het gevoel gehad: dít is de plek waar we voorgoed onze tent willen opslaan. We zijn altijd in beweging. De jongste tien jaar hebben we veel ballast overboord gegooid, maar net zo goed dingen ontdekt die we willen vasthouden, verder onderzoeken en in een nieuwe context presenteren. Toch kun je er donder op zeggen dat onze volgende plaat weer een andere richting zal uitgaan. We zijn nu eenmaal ongedurige types.

Op ‘Tripper’ (2004) en ‘Parades’ (2007) voerden jullie nog meer dan dertig gastzangers en -muzikanten op. More is more?

Clausen: Ik geef het toe: we zagen de dingen nogal groot. Te kunnen expe-rimenteren met al die klankkleuren, was een jongensdroom die uitkwam. Parades had iets van een opera, een compositie met klassieke allure. We hebben van dat project veel opgestoken, maar na Performing Parades, een liveregistratie met een Deens Kamerorkest, overviel ons de vraag: ‘Wat nu?’ We waren zover gegaan als we konden. Vandaar de koerswijziging: onze nieuwe cd is geen poging om aan onszelf te ontsnappen, veeleer een noodzakelijke stap om beter te begrijpen waarvoor we staan. We hebben de elementen die onze groep bepalen op een andere manier belicht.

Op ‘Magic Chairs’ komt de groep, althans muzikaal, soms opvallend luchtig en frivool uit de hoek.

Clausen: Hmm, we klinken nu meer ontspannen, minder stijf.

Stolberg: We zijn niet langer bang speels of vrolijk over te komen. Vroeger gingen we bewust refreinen uit de weg, want we waren ambitieus en wilden niet de indruk wekken dat we voor de gemakkelijkste weg hadden gekozen. Door al dat toeren hebben we echter meer zelfvertrouwen aangekweekt. We beseffen nu dat entertainen geen schande is en genieten volop van de interactie met het publiek. De nieuwe popsongs voelen voor ons alvast zeer natuurlijk aan.

Clausen: Aan het succes is het wel wennen. Sommigen van onze vrienden maken betere muziek, maar krijgen er veel minder appreciatie voor. We vragen ons dus wel eens af: ‘ How did we get here?’ Pas nu beginnen we in te zien dat onze muziek bijzonder is.

Slotvraag: vanwaar de titel ‘Magic Chairs’?

Clausen: In de documentaire The Five Obstructions uit 2003 geeft cineast Lars von Trier aan zijn mentor, Jørgen Leth, de opdracht vijf remakes te produceren van diens film The Perfect Human. Daarbij legt Von Trier hem telkens praktische beperkingen op: obstakels die Leth moet zien te overwinnen. In de film zit een scène, gedraaid op het dak van een hotel, waarin Von Trier beschrijft hoe met het oog op een bepaalde cadrage enkele stoelen moeten worden verplaatst. ‘ You have to move them around like magic chairs’, zegt hij. Die zin is blijven hangen, ook al zag ik eerst geen inhoudelijk verband met onze cd.

Stolberg: De woorden passen goed bij elkaar. En aangezien niemand weet wat een magic chair precies is, kun je er je eigen interpretatie aan geven. Voor ieder van ons betekent het iets anders. De titel past trouwens perfect bij de hoesfoto, gemaakt op de binnenplaats van een museum. Vlakbij dat streng geometrische gebouw gebeurt iets carnavalesks, met die kleurige, dansende wimpels. Magie in een alledaagse context: het is de gedroomde metafoor voor onze muziek.

Magic Chairs

Nu uit bij 4AD.

Live: 15/5, Koninklijk Circus.

Door Dirk Steenhaut