EN TOEN WAS ER KNIPPERLICHT

Op hun vorige langspeler Skying flirtten The Horrors met het randje van wijdarmige stadionrock. Met Luminous zetten ze een stapje terug, en er mag zowaar gedanst worden.

‘Het meest geanticipeerde album van 2014!’ kopte een muziekblad enkele weken geleden, met de nodige, kenmerkende zin voor overdrijving en chauvinisme, over Luminous van The Horrors.

Nu, niks mis mee, met grote verwachtingen, en The Horrors hebben voor zichzelf het volste recht op enige anticipatie verworven. Door in 2009 overtuigend hun imago van eendagsvliegen van zich af te schudden, met het straffe, door aardedonkere krautrockgrooves aangespoorde Primary Colours, en twee jaar later al de overtreffende trap van ‘pijlsnel evolueren’ te bereiken met het van pure ambitie net niet over het randje van het stadionpathos tuimelende Skying. ‘Elke nieuwe plaat worden we beter,’ klonk het toen, in 2011, vol vertrouwen bij monde van bassist Rhys Webb, ‘we kijken enkel naar de toekomst.’

Drie jaar later, en The Horrors verblijden het heden met Luminous. Lumineus, verlicht. Als Skying de raket was die de vijf boven het donkere wolkenpak van Primary Colours stuwde, dan is Luminous hun trip doorheen de stratosfeer. Een plezante trip, want er heeft zich een zekere lichtvoetigheid meester gemaakt van hun nog steeds door modulaire synths en kwikzilveren gitaarpartijen beheerste sound. Zelfs de bariton van Faris Badwan gaat nu en dan een octaaf hoger klinken, zoals in het verduiveld kwiek swingende duo So Now You Know en In and Out of Sight. Dansen blijkt zowaar toegestaan.

Punk- en krautrock, sixtiesmelodieën en powerakkoorden, new wave en psychedelica, The Horrors haalden al – mét badmuts, uiteraard – in vele watertjes hun zwembrevet. Voeg daar nu gerust gitaarpop, Madchester-invloeden en zelfs een slag giorgio-morodereske disco bij, zoals in de lang uitgesponnen single I See You. Het pleit voor The Horrors dat ze in die bouillon van invloeden en stijlen telkens boven water komen als ontegensprekelijk The Horrors. Luminous straalt dan ook van de sonische revelaties – het zomeruur lijkt aangebroken voor The Horrors – maar, er is een maar: Chasing Shadows blijkt een tot song geforceerde intro, Jealous Sun moet het krampachtige bewijs leveren dat ze nog steeds tot solide geluidsmuren in staat zijn en Change Your Mind is een powerballad zonder hart en zonder spieren. Goed nieuws en slecht nieuws dus, over The Horrors, verlichte kwelgeesten. Beter dan de vorige? Neen. Knipperlichtplaat? Oké dan.

THE HORRORS ***

Luminous

indierock

XL Recordings

DOWNLOADS

So Now You Now

First Day Of Spring

I See You

JONAS BOEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content