Eldorado *****

De Nederlandstalige strip heeft nog niet veel verhalenbundels voortgebracht die dagenlang blijven nazinderen, maar Eldorado van Tobias Tycho Schalken is er zo eentje. De Nederlander publiceerde zijn strips tot nu toe vooral in de reeks Eiland, die hij met kompaan Stefaan van Dinther maakte. Eldorado is na het experimentele Balthazar pas zijn tweede soloboek en laat zijn veelzijdigheid als kunstenaar helemaal tot haar recht komen. Elk verhaal is anders uitgewerkt. Sommige zijn woordeloze choreografieën op papier, zoals de poëtische dans 21 posities en de zoenen in het luchtledige van The Final Frontier. Andere vertrekken van de woorden van een verteller, een literaire voice-over, zoals de melancholische verhalen over tieners Dertien, De lichten van thuis en Eldorado. Er spreekt een zekere spijt over de verloren tijd uit, maar ook bewondering voor de veerkracht van jonge mensen. Zo reconstrueert hij in Dertien, over jongens die na school rondhangen, typische tienergesprekken met bijnamen, plagerijen en al dan niet gespeelde minachting voor volwassenen. Daarbij toont hij geen enkel personage. Je ziet alleen de decors waarin de dertienjarigen zich bewegen. Iets vergelijkbaars gebeurt er in het raadselachtige Ik zal…, een soort levensproject van een entiteit die op aarde geboren wordt en zich dan de ruimte in beweegt. Ook hier zie je alleen het traject dat afgelegd wordt, maar niet het wezen dat zijn voornemens uitspreekt. Andere verhalen worden klassieker verteld en sluiten dichter aan bij de leefwereld van de lezer – Adrian Tomine of Jillian Tamaki zijn soms niet veraf – maar Schalken levert nooit hapklare verhalen. Als een tiener in het titelverhaal het bos in vlucht na een conflict met haar stiefvader, moet je zelf invullen waarom ze uiteindelijk toch weer terug wil keren. Tussen de strips door krijg je ook reproducties van schilderijen en ander grafisch werk in dezelfde sfeer als het boek. Eldorado is een eigenzinnig, perfectionistisch uitgewerkt en gevarieerd boek dat je aan het denken zet.