Eerste zin Niet de kou wekte hem, maar een onduidelijk gevoel dat hem nog lang bijbleef toen de slaap beetje bij beetje uitrafelde.
Galant is hij wel, de Duitse soldaat. Bij aankomst helpt hij ouderen en zwakkeren van de trein, hij wijst hun beleefd de juiste rij en werkt dan zorgvuldig de boekhouding bij. De rijen monden uit bij een kuil, waar zijn kameraad Viktor de executies overziet – doffe knallen in de verte, een nieuwe wagon die uitgeladen wordt. Is dit dezelfde Viktor die later in een bejaardentehuis gekweld wordt door een tienermeisje dat zijn geprakte eten voor zijn neus door de wc spoelt? Of is hij toch gesneuveld en zoekt zijn weduwe wanhopig naar een surrogaat in een tienerjongetje dat ze ontmaagdt terwijl ze ‘Viktor’ kreunt?
De Franse romancier en cineast Phillippe Claudel weeft met een paar bloedrode draden een aantal losse verhalen aan elkaar zodat ze bijna een roman vormen. Niet elk onderdeel daarvan is even sterk maar zijn poëtische stijl maakt veel goed. Alleen zeer jammer dat hij in een nawoord de behoefte voelt om de thematiek nog eens extra goed uit te leggen opdat de lezertjes hem zeker niet verkeerd zouden begrijpen.
Een Duitse fantasie ***
Philippe Claudel, De Bezige Bij
(oorspronkelijke titel: Fantaisie allemande), 144 blz., ? 21,99.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
