RECIDIVEER IN HET VERKEER. Auto’s stelen mag, maar met respect voor de wegcode aub.

Driver: Parallel Lines **

De gevangenis is niet de meest geschikte plek om boeven tot inkeer te laten komen, daar herinnert Parallel Lines, het vierde deel van de Driver-reeks, ons nog eens aan. The Kid, een voormalige drugsdealer die zijn bijnaam na 28 jaar opsluiting niet meer echt eer aandoet, is bij zijn vrijlating allerminst een gelouterd man, maar wel één brok wrok. De bedoeling is dat u dolle pret beleeft aan de wraakexpeditie waarbij hij achter zijn verklikkers aangaat, uiteraard aan het stuur van diverse gestolen auto’s en met weinig respect voor de wegcode. Tijdens zijn dollemansrit door New York rijdt The Kid het ene voertuig na het andere in de prak, en als dat niet het geval is, laat hij er al eens een bom in achter die ontploft wanneer de eigenaar de motor start. Stichtend vertier, welzeker, maar in vergelijking met Resident Evil of Grand Theft Auto is dit nog aan de brave kant. Dat maakt het dubbel opmerkelijk dat ontwikkelaar Reflections onderweg tóch last krijgt van zijn geweten. Dat geweten verschijnt onder de vorm van een alziende politiemacht, die optreedt wanneer The Kid tijdens zijn rodeorit een… verkeersovertreding begaat. Wanneer hij andermans vervoer jat, zijn de ordehandhavers in geen velden of wegen te bespeuren, maar o wee als hij een rood licht negeert! Origineel is het wel, het moet gezegd: dit fantasietje hadden we nog niet eerder gezien. Grappig? Dat had het moéten zijn, maar daarvoor komt de politie te flauw uit de hoek. De agenten merken elke inbreuk op en hebben amper vijf seconden nodig om een patrouille ter plekke te sturen, maar ze zijn radeloos als je onverwacht een smal steegje inslaat. En dat is niet de enige uitschuiver van de makers, die je in 20 procent van de missies opstellen als voetganger, maar 100 procent van hun energie hebben geïnvesteerd in de gemotoriseerde opdrachten. Zo nodigen ze je uit voor minigames waarin je geld kan verdienen voor upgrades aan je wagen, terwijl je weinig aan die upgrades hebt aangezien je om de haverklap van wagen wisselt. De fraaie animatie, de stabiele besturing en de rijke verzameling van 80 voertuigen en 40 missies maken van Parallel Lines alsnog een behoorlijke actieracer in de trant van Grand Theft Auto, die trouwens stukken beter is dan het erbarmelijk zwakke Driv3r uit 2004. Nu ook nog wat leren nadenken, en het komt helemaal goed.

Bart Vandormael