Five Leaves Left (1969)

Nick Drake heeft in drie jaar tijd drie platen gemaakt, maar opmerkelijk genoeg is er tussen de albums behoorlijk wat verschil. In die mate zelfs dat de meeste fans één van de drie hun lievelingsalbum noemen, met wellicht een tamelijk gelijke verdeling van stemmen. Voor mij is Five Leaves Left het meesterwerk, met zijn perfecte symbiose tussen de zachte stem van Nick Drake, de onwereldse melodieën en de subtiele strijkarrangementen, en met memorabele songs als Time Has Told Me, River Man, Fruit Tree en Saturday Sun.

Bryter Layter (1970)

Iedereen die denkt dat Nick Drake een onverbeterlijke treurwilg was, moet Bryter Layter maar eens beluisteren. Dit is de perfecte popplaat, met sterke composities en rijke arrangementen. Naast de drie verrassende instrumentals zijn Hazey Jane II, At the Chime of a City Clock, One of these things first en vooral de hartverscheurende liefdesverklaring Northern Sky (door NME ooit uitgeroepen tot ‘greatest love song ever’) hier de prijsbeesten.

Pink Moon (1972)

Pink Moon werd zoals gezegd opgenomen in twee dagen en is de meest naakte, pure Drake-plaat, met Horn en Know (vier noten, achttien woorden en een hoop geneurie) als extreemste songs. Voer voor gevorderden dus. Voor de petite histoire: op Pink Moon staat een fout. Ongeveer twee minuten ver in het briljante Things Behind The Sun hoor je hoe bij zo’n typische halsbrekende gitaarpartij Drake’s vinger uitschiet en de snaar mist. Het resultaat is een droge klik. De fout is blijven staan, als bewijs dat Drake ook maar een mens was en geen halfgod, zoals fans wel eens durven te denken.

Way To Blue (1994)

‘An Introduction To Nick Drake’, zo luidt de ondertitel van deze plaat, en dat is het ook: een evenwichtige collectie van veertien liedjes uit de drie albums, aangevuld met Time Of No Reply en Black Eyed Dog. Alleen: zodra je van Drake hebt geproefd, wil je alles van hem horen. Neofieten starten dus beter met een van zijn reguliere platen.

Made To Love Magic (2004)

Verzameling rariteiten: demoversies van bekende nummers (River Man en Thoughts of Mary Jane), songs die geschreven waren voor Five Leaves Left maar die Drake uiteindelijk liet vallen (Magic, Time of No Reply) en de notoire ‘vier laatste songs’ (Rider On The Wheel, Voices, Hanging On A Star en Black Eyed Dog). Plus Tow the Line, een nummer dat bij het remasteren werd ontdekt op het einde van een cassette. In zijn geheel misschien net ietsje minder dan de drie studioalbums (zoals zo vaak bij dit soort compilaties is er wel een reden waarom bepaalde songs/versies uiteindelijk niet op de gewone plaat zijn geraakt), maar absoluut essentieel voor de fan.

A Treasury (2004)

Gloednieuwe compilatie met vijftien liedjes waarvan dertien uit de drie gewone albums, aangevuld met twee extra nummers (Magic en Black Eyed Dog), allemaal opgenomen in de beste geluidskwaliteit (A Treasury is een Special Audio CD). Maar eigenlijk geldt hiervoor hetzelfde als voor Way To Blue: bij zo’n beperkt oeuvre als dat van Nick Drake wordt een compilatie als deze snel overbodig. (S.W.)

S.W.