EEN BOM ZONDER BLIKSCHADE. Na veertig jaar geldt stanley kubricks absurde en magistrale satire op nucleaire oorlogvoering nog steeds als een superbe standaard.

STANLEY KUBRICK

GB 1964, MET PETER SELLERS, STERLING HAYDEN, GEORGE C. SCOTT. DONDERDAG 28 OKTOBER 20.45 û ARTE (O.V. MET FR. OND.)

Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb ****

Tussen Kubricks verstommende Paths of Glory (1957) en het verkillende Full Metal Jacket (1987) dertig jaar later zit het briljante Dr. Strangelove. Deze satire is gebaseerd op het boek Red Alert of Two Hours to Doom van Peter George. De arme schrijver lachte echter helemaal groen met de manier waarop Kubrick zijn werk in één magistrale grijns had omgetoverd. Voor het asociale genie Kubrick was oorlog een absurd mysterie. Een goede oorlogsfilm bezong volgens hem geen held of vaderland, enkel de onbeheersbare menselijke waanzin.

De mise-en-scène (in een wonderlijk staaltje van set design: The War Room) is buitenaards, de acteursregie classic. Peter Sellers schittert als de pijnlijk grimassende Dr. Strangelove, de man die de Doomsday Machine uitvond. Strangelove is gemodelleerd op fysicus Edward Teller, de vader van de waterstofbom; Sellers maakt er een met zware Duitse tongval sprekende rolstoelpatiënt van wiens arm soms in een autonome nazigroet schiet. Daarnaast kruipt Sellers in de huid van de nuchtere kapitein Lionel Mandrake en van de Amerikaanse president Merkin Muffley ( ‘merkin’betekent ‘schaamhaarpruik’). Oorspronkelijk zou hij ook nog een vierde rol op zich nemen, maar dat strandde op zijn onvermogen om een Texaans accent te geven aan majoor T. J. ‘King’ Kong.

George C. Scott is subliem als generaal ‘Buck’ Turgidson. Zo mogelijk nóg hallucinanter is Sterling Haydens generaal Jack D. Ripper die het Armageddon ontketent. Deze door ‘bodily fluids’geobsedeerde gek die vrouwen zijn ‘life essence’ontzegt en achter het toevoegen van fluor aan water in 1946 een communistische samenzwering vermoedt, stelt de pientere vraag: ‘Have you ever seen a Commie drink a glass of water?’En te denken dat de film aanvankelijk met een taartengevecht tussen Russen en Amerikanen zou afsluiten!

In deze tijden van een enkele, eenzame, verveelde supermacht die oorlogen kan starten waar ze maar wil, is Kubricks werk een wijze les. Jo Smets

Jo Smets

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content