Dansende, schaatsende, zingende en zelfs wérkende BV’s, een C4 voor Ingeborg, Gerty en Tony, en de grenzen van goede smaak en fatsoen wéér een paar meter verder overschreden: ONZE TV-PLOEG maakt de balans op van een jaar kijken.

Doorkijk-tv

Het jaar van Stefaan Werbrouck Top 3 (Vlaams)

1 De Parelvissers Omdat Lenaerts en co hebben bewezen dat niet tekort aan geld het grote probleem is van de Vlaamse tv-fictie, maar tekort aan lef.

2 Terug Naar Siberië Martin Heylen kan als geen ander ontroerende miniatuurportretten maken van ‘de gewone man’. Zelfs als die zich in de Russische steppe bevindt en dagelijks moet vechten voor zijn bestaan.

3 Het Rechte Pad Sterk opgebouwd en heel respectvol: reality zoals er veel te weinig wordt gemaakt.

Top 3 (buitenlands)

1 House MD Een misantropische dokter met de tong van Oscar Wilde die lak heeft aan regels maar wel levens redt. Met een schitterende Hugh Laurie.

2 Grey’s Anatomy Nog een ziekenhuisserie maar dan klassieker van snit. Een mix van seks, vreemde ziektes en grappige dialogen die al na één aflevering uiterst verslavend bleek.

3 Prison Break Geen topper over de hele lijn – daarvoor zaten er in de plot iets te veel gaten waarlangs Michael Scofield was kunnen ontsnappen – maar toch heb ik geen enkele aflevering gemist.

Slechtste programma

Beauty & De Nerd Omdat VTM dit goedkoop rondje uitlachtelevisie durfde te verkopen als ‘sociaal experiment’, maar vooral omdat er in de hele reeks geen greintje inspiratie te bespeuren was. Pannenkoeken bakken, een autowiel vervangen: is dat echt het beste wat de makers kunnen bedenken?

Grootste verrassing Alles Uit De Kast De reacties vooraf over hoe dit programma ‘het boek’ belachelijk zou maken, waren dan weer zeer voorspelbaar.

Grootste tegenvaller

Willy’s en Marjetten Ik heb geen enkel moment met tegenzin gekeken, maar Willy’s en Marjetten was zeker geen triomf en bevatte een hoop scènes die weinig geïnspireerd en soms zelfs flauw waren. Van zo’n verzameling komisch talent mag je meer verwachten dan anderhalve lach per aflevering.

Beste dvd The Wire, Deadwood, Battlestar Galactica, Arrested Development… er wordt fantastische televisie gemaakt, maar ze raakt nauwelijks nog tot hier.

Het jaar van Barbara De Coninck Top 3 (Vlaams)

1 De Parelvissers Superscenario en sterk geacteerd: eindelijk.

2 Willy’s en Marjetten Niet altijd even goed, maar op de beste momenten wel ronduit hilarisch.

3 Marathon Ondanks alle heisa over Fillets knieën fijn om naar te kijken, een realityprogramma dat de deelnemers in hun waarde laat.

Eervolle vermelding: Alles uit de kast. Het stond misschien nog niet op punt, maar was wel een mooie poging om ook eens boeken op tv te brengen.

Top 3 (buitenlands)

1 Grey’s Anatomy De combinatie ‘relaties, operaties, complicaties’ bevalt me wel, zeker met een flinke dosis ironie.

2 House MD Ik weet niet of ik dokter House in een ziekenhuis tegen het lijf zou willen lopen, maar op televisie zie ik hem graag zijn asociale zelf zijn.

3 Lost Als je begint te kijken, blijf je kijken. Al mogen er nu wel wat antwoorden komen.

Slechtste programma

Alles wat ook maar enigszins in de buurt komt van Undercover Lover.

Het jaar van Tine Hens Top 3 (Vlaams)

De Parelvissers, Het Rechte Pad en Terug naar Siberiëbewezen elk op hun manier dat goede televisie niet makkelijk, niet ingewikkeld, niet drempelverlagend, niet doelgroepgericht, maar gewoon boeiend gemaakt moet zijn.

Top 3 (buitenlands)

Carnivàle, Nip/Tuck, Green Wing en (mag het eentje meer zijn?) Cold Feet.

Slechtste programma’s

Al de op Vlaamse wijze bereide politieseries, van Witse over Flikken tot Aspe. Al het gedans op de tv en alle programma’s waarin zelfverklaarde experts de mensen weer de juiste weg in het leven wijzen, de opvoedkundige in Supernanny, de poetswezens in Schoon en meedogenloos en nog een paar die ik zeer bewust vergeet.

Grootste Verrassing

Undercover Lover, omdat het nauwelijks te geloven is dat mensen hier vrijwillig aan meedoen, en Wie Wordt De Man van Wendy, omdat het nauwelijks te geloven is dat twaalf mannen door het stof kruipen om de hielen van een stoeipoes op haar retour te likken.

Grootste Tegenvaller

Dat Fata Morgana mijn dorp niet heeft aangedaan. De toch wel weer magere oogst aan topprogramma’s van eigen bodem en ook wel een beetje Frieda Van Wijck in De Laatste Show. Het programma is niet grappiger en inhoudelijk ook niet sterker geworden.

Januari

Het jaar begint met heel veel dansen. VTM laat in Sterren op de Dansvloer een tros BV’s met de beentjes zwieren, VT4 doet hetzelfde in Let’s Dance. Wij onthouden vooral Johan Museeuw, die in Let’s Dance duidelijk een wesp in zijn broek had zitten. n Nog meer ongelukkige danspasjes: de kniezwengel van Kate Ryan, die met Je T’Adore Eurosong wint. n Ingeborg start op VTM met Ik Wil Je Iets Vertellen. Ik Verkies Niet Te Luisteren. n Trek eens aan mijn zapper: stand-up comedy krijgt een eigen programma in Comedy Casino.

Februari

Het eerste geval van ‘branded entertainment’ wordt ontdekt in Vlaanderen: Onder Hoogspanning, een reeks waarin Electrabel ons leert om zuiniger om te springen met energie. Het werkt: ik zet mijn tv uit. n Rob Heyvaert van Capco gaat in De Topmanager op zoek naar een nieuwe rechterhand, vermoedelijk omdat zijn oude al dat ‘jerking off’ moe was. n Eén brengt op zondagavond De Parelvissers en Witse en lanceert zo twee mysteries: de verdwijning van Jan Deridder en het eeuwigdurende succes van de inspecteur uit Halle.

Maart

Canvas start met een cultuurprogramma: De Geeuw – excuseer – De Leeuw in Vlaanderen. n Fans van Lost krijgen in het tweede seizoen antwoorden. Helaas zitten die verstopt in een heleboel vragen. n Big Brother maakt in het vijfde seizoen onder de slogan ‘No privacy’ het huis helemaal transparant. Je kunt zelfs los door de kandidaten zien! n Mark Uytterhoeven zet een pointe achter De Laatste Show.

April

Eén gaat op zoek naar het beste Nederlandstalige nummer aller tijden, en komt uit op Laat Ons Een Bloem van Louis Neefs. n De vijfde reeks van Temptation Island is weer een schatkist vol wijsheden. Persoonlijke favoriet: ‘Mijn belangrijkste wapens zijn mijn lach en mijn grote borsten. Dan kijken de mannen tenminste niet in mijn ogen.’ n Rob Vanoudenhoven probeert zijn eigen natie te stichten in Robland. Hij slaagt er echter niet in de emigratie onder controle te krijgen.

Mei

Wekenlang gonst het van de geruchten dat Studio Brussel met een eigen tv-zender zal beginnen. Het blijkt uiteindelijk om een reclamecampagne te gaan, die uitmondt in StuBru TV, een rommelige tien minuten non-tv. Leve de synergie! n Nog een bewijs voor het broeikaseffect: Zomer 2006 begint nu al in mei. n Kate Ryan raakt op het Eurovisiesongfestival niet door de halve finale. Een opsteker is dat ze haar kniezwengel vergeet.

Juni

Het WK Voetbal begint en de verslaggeving ligt meteen onder vuur. Robin Janssens wordt afgekraakt door dezelfde mensen die hem een paar jaar geleden een standbeeld wilden geven toen hij de Champions League moest overlaten aan Carl Huybrechts. n Een kleine troost: er is één persoon die nog meer kritiek krijgt. Carl Huybrechts. n De VRT houdt een Media Morgen-week waarin onderzocht wordt hoe we in de toekomst tv zullen kijken. Afgaand op het niveau van het afsluitende programma De Grote Zap Voorwaarts, zou het antwoord wel eens kunnen zijn: niet. n VTM lanceert een digitaal kanaal: VTMZomer.

Juli

Bart Peeters keert terug uit vakantie voor Bart Peeters Ontspoort, een optreden ‘met vrienden’ op de Brusselse Grote Markt. Hij weet zo net te vermijden dat hij een maand niet op tv te zien zou zijn. n Johny Voners en Janine Bischops gaan uit elkaar, zodat het gevaar op een nieuwe reeks Benidorm eindelijk geweken is.

Augustus

VTM start met Dancing On Ice. Helaas zonder Johan Museeuw, maar mét Luc Appermont, die bewijst dat ook de iets oudere BV nog altijd wanhopig genoeg is om met dit soort programma’s mee te doen. n VTM en VijfTV zetten de aanval in op Blokken, respectievelijk met 1×70 met Koen Wauters en Te Nemen Of Te Laten met Felice. n VT4 leert Vlaanderen honden africhten (en één enkele keer ook in slaap doen), in De Hondenfluisteraar.

September

De tijd dat je als Bekende Vlaming door het leven kon stappen zonder iets te kunnen, is dit najaar definitief voorbij. BV’s moeten zingen in Steracteur, Sterartiest en Just The Two Of Us, een nieuwe job aanleren in Witte Raven BV, overleven in Stanley’s Route en op elkaars en onze zenuwen werken in Big Brother VIPS. n Het tv-monster van Loch Ness duikt op: de VRT begint met een boekenprogramma, het onevenwichtige maar erg verdienstelijke Alles Uit De Kast. n Wendy Van Wanten gaat in Wie Wordt De Man Van Wendy? op zoek naar een nieuwe partner en eindigt met Franske, een platencontract én een docusoap. n Geert Bourgeois wint Wie Geeft De Bons Aan Mary? De gedelegeerd bestuurder van de VRT wordt opgevolgd door Piet Van Roe.

Oktober

Frieda Van Wijck begint met De Laatste Show. n Aimé Van Hecke maakt bekend dat hij de VRT verlaat. Zijn opvolger als directeur televisie: Wim Vanseveren. n Ingeborg krijgt haar ontslag bij VTM. Benieuwd hoe Jan Segers dat nieuws gebracht heeft: ‘Beste Ingeborg, ik wil je iets vertellen’? n Ook Gerty Christoffels is niet meer welkom aan de Medialaan, en even later wordt Martine Prenen bij De Rode Loper eveneens bedankt voor haar diensten. n Wellicht worden zij binnenkort allemaal vervangen door Rik Torfs, die met NooitGedacht begint aan zijn grote najaarsoffensief. n Meest perfide format van het jaar: UnderCover Lover (VT4). Wedden dat men dat daar een compliment vindt? n De Pfaffs zijn aan hun 100e aflevering toe. Reactie van Jean-Marie: ‘Das ist meine lieblingsnummer!’

November

Een woedende menigte staat na de marathon in New York klaar om Koen Fillet te overgieten met pek en veren. Gelukkig heeft de presentator hard leren lopen. n VTM wil met Beauty & De Nerd tonen dat mooie vrouwen niet altijd leeghoofdig zijn of nerds sociaal onaangepast. Behalve dan in dit programma. n En in Stanley’s Route II, waar schrijver Vitalski geprobeerd zou hebben om Joyce Van Nimmen ’s nachts te ‘betasten’. n Willy’s & Marjetten (één) lokt een storm van protest uit. n De tv van tegenwoordig: VT4 sluit enkele lastige jongeren op in een klooster en toont de gevolgen in De Jeugd Van Tegenwoordig.

December

Thor eindigt zevende op het Junior Eurovisiesongfestival met het nummer Een Tocht Door Het Donker, ook bekend als Dat Rotdeuntje Dat Je Niet Uit Je Hoofd Kunt Krijgen. n Gestorven in 2006: tv-pionier Guido Depraetere, acteur Senne ‘Kapitein Zeppos’ Rouffaer en Nolle Versyp, bekend van Thuis en Alfa Papa Tango. n Maar om toch te eindigen op een positieve noot: Piet Huysentruyt zal deelnemen aan het tweede seizoen van Sterren Op De Dansvloer, dat volgend voorjaar te zien zal zijn. Eindelijk een SOS Piet waar ik naar uitkijk.

Het jaar van Tom Lenaerts

Schrijver en coregisseur van ‘De Parelvissers’

‘De Parelvissers’ was dé hype van het voorjaar. Hoe kijk je er nu op terug?

Tom Lenaerts: Ik heb onlangs de reeks nog eens gezien op dvd, en ik moet toegeven dat ik nog altijd ontzettend trots ben. Ik heb ook nog nooit eerder zoveel complimenten gehad, van mensen op straat, via e-mails…

De ontknoping zorgde hier en daar wel voor wat teleurstelling.

Lenaerts: Dat heb ik gemerkt, maar dat kwam door al die waanzinnige theorieën die de ronde deden. Op dat vlak had ik mijn verleden een beetje tegen. Sommige mensen hebben De Parelvissers bekeken door een ‘Mol-bril’, terwijl het mysterie rond de verdwijning van Jan voor mij helemaal niet de essentie was. Vorige week was er nog iemand die mij zei dat ‘Jan veel te goed was voor de wereld’. Terwijl hij net veel slechter was dan de rest! Dan denk ik: misschien heb ik het verhaal toch niet helemaal juist verteld (lacht).

Klopt het dat de reeks verknipt wordt tot een bioscoopfilm?

Lenaerts: Om naar de buitenlandse festivals te sturen, ja. Maar hoe langer ik daarover nadenk, hoe minder het me aantrekt. Ik heb deze zomer al geprobeerd om het verhaal in te korten, maar ik merk dat er dan te weinig van overblijft. De Parelvissers is niet gemaakt voor de cinema hé? Maar zodra De Pappenheimers voorbij is, zal ik dat nog eens bekijken.

Algemeen dan: wat was het beste programma van het afgelopen jaar?

Lenaerts: Ik heb Extras bekeken op dvd, en dat vond ik fenomenaal. Die serie is op elk niveau – de acteurs, de scenario’s, de verhalen – perfect. Dichter bij huis blijf ik me verbazen over Het Eiland: ik zie het nu al voor de vierde keer en het wordt telkens beter en beter. En Terug Naar Siberië natuurlijk, omdat Martin Heylen bewijst dat je ook reality kunt maken zonder mensen belachelijk te maken.

Ik hoef duidelijk niet te vragen naar het slechtste van 2006.

Lenaerts: De lijst is lang hé? Maar programma’s als Beauty & De Nerd of UnderCover Lover storen mij minder dan vroeger: er was een tijd dat ik me daar over kon opwinden, nu laat ik ze gewoon links liggen.

Wat mij opvalt, is de luiheid waarmee die programma’s in elkaar geflanst zijn.

Lenaerts: Dat is heel sterk toegenomen. Men gaat er blijkbaar van uit dat het publiek gewoon meer van hetzelfde wil: niemand durft nog iets nieuws te proberen, iedereen kopieert van elkaar. Ik denk dat de tv-kijker geweldig onderschat wordt.

Het jaar van Wim Helsen

Van de man met de tulband in ‘Comedy Casino’ tot vriend van de poëzie in ‘Man Bijt Hond’.

Je bent in 2006 zoveel op tv geweest dat ik je van een masterplan begon te verdenken.

Wim Helsen: Dan moet ik je teleurstellen, want dat is bovenal toeval. Ik heb zelfs redelijk veel ‘nee’ moeten zeggen, anders was ik nog een pak meer op het scherm te zien geweest. Maar dat wilde ik de bevolking niet aandoen.

Het cliché gaat dat iemand tien jaar in het theater kan zitten zonder herkend te worden, en dan één keer op tv komt en meteen overal aangesproken wordt. Geldt dat voor jou dan dubbel?

Helsen: Ik heb niet echt een frappant verschil gemerkt. Sinds mijn ‘Vrienden van de poëzie’-stukje in Man Bijt Hond spreken meer mensen mij aan, maar ik kan niet zeggen dat ik er last van heb. Als ik op straat loop, ga ik er ook niet van uit dat mensen mij herkennen: misschien ligt het daaraan.

Wat is het beste en slechtste dat je dit jaar gezien hebt?

Helsen: Daar kan ik heel kort op antwoorden: ik heb geen kabel of antenne. Een paar jaar geleden heb ik mijn kabelabonnement opgezegd omdat ik veel te veel tv keek. Nu kijk ik alleen dvd’s en video’s. Met vertraging zie ik waar andere mensen een jaar voordien wild van waren. The West Wing bijvoorbeeld, dat vind ik echt fantastisch. Of Het Eiland: naar die reeks heb ik meteen twee keer gekeken. Maar van de gewone tv-programma’s heb ik niets gezien. Nee, ook mijzelf niet. Ik kom mijzelf al genoeg tegen in mijn dagelijks leven.

Het jaar van Martin Heylen

De man die zijn volk Siberië leerde kennen.

Ruim een miljoen kijkers voor ‘Terug Naar Siberië’: had je daarvan durven te dromen?

Martin Heylen: Ik had vooraf gehoopt op de helft, dus je kunt wel zeggen dat ik aangenaam verrast ben (lacht). Vooral omdat Terug Naar Siberië eigenlijk alle tv-wetten breekt: het is geen simpel format dat je ook aan Australië kunt verkopen, er wordt niemand in weggestemd, er zit geen echte opbouw in… Maar blijkbaar werkt het toch. Ik denk dat de kijkers zich identificeren met mij, de gewone Vlaamse jongen die wat in Siberië rond gaat hossen. Dat merk ik ook aan de reacties. Ik word echt door iedereen aangesproken, van grootmoeders over havenarbeiders op de dijk in Oostende (waar het programma wordt gemonteerd; nvdr.) tot jongeren op café.

Begint het dan alweer te kriebelen?

Heylen: Ja, al moet ik zeggen dat ik momenteel veel te moe ben om de kriebel te voelen. Iets als Terug Naar Siberië, daar leg ik heel mijn ziel en heel mijn fysiek in. Ik moet dus wel even recupereren.

Als je zo fanatiek bezig bent, heb je dan nog tijd voor televisie?

Heylen: Nauwelijks. Ik leef en adem al zeven maanden Siberië, en de winter daarvoor zat ik ook al in Rusland voor Man Bijt Hond. De enige keren dat ik de televisie aanzet, is als ik in de zetel neerplof om met een wezenloze blik te staren naar de figuurtjes en kleurtjes die op het scherm passeren. Als je mij dus zou vragen naar het beste wat ik het afgelopen jaar gezien heb, dan moet ik antwoorden: het testbeeld (lacht).

(S.W.)