Op Gent Jazz (11-20 juli) treedt Buscemi voor de eerste keer op met een bigband; tussen grootheden als Herbie Hancock en Wayne Shorter. Hoe brengt Dirk Swartenbroekx verder zijn zomer door?

Je treedt op Gent Jazz op met Michel Bisceglia en een heuse bigband. Hoe kwam die samenwerking tot stand?

Michel en ik speelden al eens samen op een feest voor Toots Tielemans en dat sloeg aan. We besloten om een selectie van mijn nummers te bewerken tot jazznummers. In september volgen een plaat en een tournee. Ik ben benieuwd naar de reacties. Ik vind de combinatie van mijn elektronica met de livemuzikanten iets heel spontaans hebben.

Wie wil je zelf zeker niet missen op Gent Jazz?

Diane Krall! Voor een ander misschien wat melig maar ik krijg een goed gevoel bij haar liedjes. Flat Earth Society brengt Jimi Tenor mee, daar ben ik wel benieuwd naar, vooral omdat ik Tenor al een paar keer live heb gezien. Hij deed me aan Sun Ra denken en die vind ik geweldig. Net als Herbie Hancock uiteraard. Ik ben vooral fan van z’n vroegste werk, zoals Maiden Voyage. Ik heb jazz leren kennen via de plaatjes van mijn vader toen ik 13, 14 jaar was: swing van Glenn Miller en Duke Ellington.

Is dat ook de muziek waar je ‘on the road’ naar luistert als je deze zomer van optreden naar optreden trekt, of heb je zo je eigen zomerplaten?

Oh nee, da’s onmogelijk. Ik heb zoveel platen en ik zwier die allemaal op mijn iPod. Maar daar staat zó veel op dat ik hem altijd op shuffle zet. Het zou wel leuk zijn om allerlei playlists te maken, maar dan ben ik daar gegarandeerd weer veel te lang mee bezig. Laat maar.

Zeul jij zoals veel artiesten een laptop mee om dvd’s te bekijken?

Meer zelfs, ik heb zo’n portable dvd-speler. Er staat altijd een hele stapel dvd’s te wachten die ik nog moet bekijken. Momenteel Scoop van Woody Allen, Paris je t’aime maar ook dingen als een obscure Italiaanse thriller. Ik ben een fan van de Italiaanse grootmeesters en als je dan zoiets voor geen geld in de winkel ziet liggen, dan neem je dat toch mee? Ik koop ook heel veel dvd’s, die ik maar zelden twee keer bekijk. Al puilt mijn collectie ook uit van de klassiekers: Marx Brothers, Laurel & Hardy, Tommy Cooper, François Truffaut, Luis Buñuel, de Coens, Jim Jarmusch… Ik heb onlangs een soundtrack mogen maken voor de Russische stille klassieker Man with a Movie Camera van Dziga Vertov. Fantastisch om met zoiets bezig te kunnen zijn.

Dood je de tijd ook door te lezen?

Ja, maar dan vooral met muziekmagazines zoals Word en Mojo, ik ben daarin een echte freak. Die Engelstalige magazines zijn zo divers dat je over de meest uiteenlopende genres goed gedocumenteerde en uitgebreide artikels vindt.

Kwam je als 13, 14-jarige swingliefhebber wat aan je trekken in het festivalaanbod van toen?

Ik hield natuurlijk ook van andere dingen en ik heb heel goeie herinneringen aan die periode, begin jaren tachtig. Met Futurama in Deinze had je het eerste alternatieve rockfestival, al was ik nog iets eerder aanwezig op een van de eerste optredens van The Birthday Party in België. Heel heftig met alle rock-‘n-rollclichés – Nick Cave met whiskyfles in de hand – erop en eraan. Hasselt was toen een heel levendige stad met optredens van Tuxedomoon en Blurt, maar ook Belgische bands als Siglo XX, The Scabs, Luc Van Acker… Ik herinner mij dat het toen vooral een kwestie was van je af te zetten tegen van alles: commerciële muziek, de hele maatschappij eigenlijk. Alleman in het zwart, grappig eigenlijk als je erop terugkijkt. Nu is alles veel meer open en gemengd, en da’s zeker niet slecht.

Als een hoogtepunt voor Buscemi haal je vaak het Burning Man-festival aan. Laat je je wel vaker verleiden door kunstzinnige evenementen?

Jazeker, in januari traden we op in Bilbao en toen hebben we een halve dag uitgetrokken voor een bezoek aan het Guggenheim Museum. Er stond toen net een maffe installatie met speciale licht- en schaduwtoestanden. Maar vraag me geen namen van kunstenaars want daar ben ik zo slecht in.

Hans Van Goethem