‘Dood spoor’ van Roel Van Espen, een misdaaddebuut aan TGV-tempo

In thriller ‘Dood spoor’ bestookt Roel Van Espen je met grappige oneliners en ander verbaal geweld.

Eerste zin Het recept om lang te leven is: er vroeg genoeg aan beginnen.

In het station van een anoniem Belgisch-Frans grensstadje lijken opvallend veel mensen zelfmoord te plegen. Op een dag ziet kaartjesknipper Felix hoe een Oekraïens gangstertrio een tegenspartelende man voor een aanstormende trein gooit. Zij blijken als huurmoordenaars verantwoordelijk voor de ‘zelfmoordgolf’ . Felix is diep geschokt, maar biedt tegen betaling toch zijn diensten aan de gangsters aan. Zijn dochter Nancy zit immers diep in de schulden en moet haar lichaam noodgedwongen in het lokale bordeel Daddy’s Hobby verkopen. Met zijn kennis van de vertragingen op het Belgische spoorwegnet wordt Felix een uitstekende en goed verdienende huurmoordenaar, tot zijn geweten begint op te spelen.

Roel Van Espen trok als toetsenist tien jaar lang de wereld rond met Vive la Fête. Dood spoor is zijn fictiedebuut en dat smaakt meteen naar meer. Hij bestookt je in TGV-tempo met grappige oneliners, metaforen en weetjes. Op het einde voel je je wat beurs door al dat verbale geweld, maar Van Espen schrijft wel ongegeneerd goed. Als hij nu nog wat hoger inzet op verhaal en plot en wat minder de leukste thuis wil zijn, dan heeft de Vlaamse misdaadkomedie er een belangrijke schrijver bij.