Voor Java (2017) trok Dijf Sanders met knapzak en bandrecorder door de brousse van het gelijknamige Indonesische eiland. En wie Java zegt, moet blijkbaar Nepal zeggen: de...
Voor Java (2017) trok Dijf Sanders met knapzak en bandrecorder door de brousse van het gelijknamige Indonesische eiland. En wie Java zegt, moet blijkbaar Nepal zeggen: de Gentenaar ging field recordings sprokkelen in de Himalaya, waar monniken hem het achterste van hun keel lieten zien, zich aan Shiva gewijde dansrituelen ontplooiden en Sanders in het zog van zijn sherpa een lawine aan luiten, fluiten en trommels het hoofd bood. Thuis mochten Simon Segers en Mattias De Craene de samples kruiden met respectievelijk drums en saxofoon. Op Mahakala en Kameswari - twee ingetogen momenten in een voorwaarts denderende luistertrip - zorgt de sitar van Nicolas Mortelmans voor de finishing touch. Een nieuw huzarenstukje van een van de inventiefste klankknutselaars uit onze contreien.
