Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

La Belgique: 12 points! – Over Belgiës inzending voor Eurosong spreken we ons om de communautaire vrede te bewaren niet uit. Liever hebben we het over het verse platenvoer van onderstaande Belgische groepen, waarvan er alvast één mag worden bijgezet in het pantheon der vaderlandse muziekhelden.

Moments of Dejection or Despondency Radical Duke/Pias cabaret In concert: 9/3 De Roma, Antwerpen; 27/3 ’t Stuk, Leuven; 8/4 Petrol, Antwerpen

Dat de liefde vaker aanleiding geeft tot overmatig drankverbruik dan uitzinnige euforie en dat het leven altegaar geen pretje is: daar hoeft, op de immer kwispelende Gène Bervoets na, niemand aan herinnerd te worden. Toch is er aan pathetische dronkaards die hun zelfmedelijden al musicerend wereldkundig menen te moeten maken geen gebrek in dit tranendal. Met al te vaak plaatjes tot gevolg waarvan de schamele kopers in geen tijd aan de Zelfmoordlijn hangen of, nog erger, zélf aan het kwelen slaan.

Maar af en toe komt er een hoogstnodige uitzondering op die regel langs, en vandaag is dat er een uit eigen land: Dez Mona, het ultieme bewijs dat je wél sentimentele, zelfs ongegeneerd pathetische muziek kan maken zonder al te nadrukkelijk op het schellinkje te spelen. Haar geraffineerde gevoel voor dramatiek bewees de groep twee jaar geleden al met Pursued Sinners, zowaar opgenomen in een kerk in Antwerpen. Voor opvolger Moments of Dejection or Despondency namen zanger Gregory Frateur en contrabassist Nicolas Rombouts hun intrek in een ‘ordinaire’ opnamestudio, dit keer geruggensteund door een trio extra-ordinaire muzikanten: een drummer, een accordeonist en een pianist.

Desondanks zijn de torch songs van Dez Mona nog steeds geschoeid op de combinatie van Rombouts’ lage contrabastonen en de beweeglijke bariton van Frateur, die met zijn hoge kopstem ook moeiteloos een contratenor kan neerzetten. Met name die androgyne stem – nu eens gekweld, dan weer bevrijd – maakt op deze plaat het mooie (zij het door donkere wolken bedreigde) weer. Zoals in I Lost My Power For You Lord, een jazzy spiritual waarin Chet Baker halverwege de fakkel lijkt door te geven aan Nina Simone. Of Arid Song, pure Antony & The Johnsons met een slaapdronken Erik Satie aan de piano en een verdwaalde Parijzenaar die na twee minuten binnenstommelt om met zijn piano des pauvres het gemoed van de zanger te stutten. Al doet de losgeslagen Frateur in Murderer’s Home, gederailleerde jazz waarin zijn cri du coeur nauwelijks te onderscheiden valt van de krijsende sax, evengoed denken aan een vocaal ontketende Stef Kamil Carlens die iets funky uithaalt met een schets van Kurt Weill.

Moments of Dejection or Despondency is een adembenemende muzikale zoektocht naar de hoop in wanhoop.

Download nu

*Arid Song

*I Lost My Power For You Lord

*Sister

Vincent Byloo

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content