In tegenstelling tot vele anderen was ik niet echt wild van Debby & Nancy Laid Knight, het verkleedpartijtje waarmee Stany Crets en Peter Van den Begin enkele jaren geleden de commerciëlen in Vilvoorde tot enige geloofwaardigheid probeerden aan te zetten. Het was dus met lichte tegenzin dat ik plaatsnam voor Debby & Nancy’s Happy Hour, de nieuwe zondagavondshow van het transseksuele duo op één. Maar na een paar minuten had mijn scepsis al plaatsgemaakt voor geamuseerdheid, en een lichte bewondering voor de manier waarop Crets en Van den Begin zowel hun huidige als hun vroegere werkgever de oren wasten.

Happy Hour is een welgemikte en welverdiende trap in het kruis van de emo-tv die de laatste jaren onze tv-schermen heeft overspoeld, van het Ingeborg-vehikel Ik Wil Je Iets Vertellen tot het geblaat over sociale cohesie dat onophoudelijk van aan de Reyerslaan opstijgt. Qua uitgangspunt lijkt de show op ieder ander feelgoodprogramma: Debby & Nancy willen de Vlamingen gelukkiger maken en daarom vervullen ze iedere week de wensen van een aantal mensen in de studio. Alleen verstoppen ze hier en daar een klein subversief element, dat duidelijk maakt hoe goedkoop de trucjes zijn die de makers van emo-tv gebruiken om tranen te ontlokken bij het publiek. En dan heb ik het niet alleen over de struisvogel die plotseling zijn opwachting maakte.

De eerste aflevering begon tamelijk braaf met een man die zijn vrouw een dansles cadeau wou doen, maar schakelde daarna een versnelling hoger met de intrede van moeder en dochter Detiège. Leona vertelde eerst nog eens over hoe ze als bewust ongehuwde moeder haar dochter heeft opgevoed, waarna Maya uit de doeken deed hoe het gemis van een vader haar beïnvloed heeft. En toen zei Stany Crets: ‘Raad eens wie er nu achter onze schuifdeuren staat te wachten?’ Dat was maar een grapje, maar de blik op het gezicht van de twee politici was onbetaalbaar. De deur ging even later wel open voor Steracteur/Sekssymbool Stan van Samang, die tot zijn eigen stomme verbazing geconfronteerd werd met actrice Karlijn Sileghem, over wie hij onlangs in een tienermagazine had verteld dat hij haar wel eens een tong wou draaien. Televisie kan je stoutste dromen waarmaken, soms zelfs tegen je zin.

Omdat Happy Hour zo respectloos omging met de geplogenheden van het feelgoodgenre, slaagde het programma er tegelijk in om – in tegenstelling tot de programma’s die voor de gemakkelijke traan gaan – echt te ontroeren. Het mooiste moment kwam er toen Debby en Nancy de wens vervulden van een jonge vader, die hen had aangeschreven naar aanleiding van het overlijden van de familiehond. Zoals je kon verwachten, stapte Peter Van den Begin even later met een uiterst snoezige puppy de trap af. Maar toen het moment van de grote overhandiging aangebroken was en de vader en zijn twee dochtertjes vol verwachting naar het hondje keken, besloot hij dat hij het beestje toch maar liever zelf hield. ‘Is een hamster ook goed?’, vroeg Stany Crets snel. In dat ene zinnetje zat de hele show vervat.

Door Stefaan Werbrouck