HET WILDSTE WESTEN. How the west was won and where it got us: ‘Deadwood’ legt het gewelddadige verleden van Amerika bloot.

Deadwood Seizoen 1

SERIE: **** EXTRA’S: 0

(PARAMOUNT)

Serie. Nu de Amerikaanse televisie in een hoogconjunctuur zit, was het maar een kwestie van tijd vooraleer ook de western – het Amerikaanse genre bij uitstek – in een nieuwe serie zou worden gegoten. Kabelzender HBO nam de handschoen op en liet tv-genie David Milch (schrijver van Hill Street Blues en NYPD Blue) zijn visie op het Amerikaanse verleden verfilmen in Deadwood. Het resultaat is een zwarte, compromisloze reeks waarin van de heroïek uit de traditionele western geen spaander meer heel blijft.

Als in 1876 goud gevonden wordt in Deadwood Gulch wagen al vlug duizenden vrijbuiters hun kans. Het kamp dat zo ontstaat, is letterlijk een oord van wetteloosheid. Officieel zijn de Sioux-indianen immers eigenaars van het gebied, zodat de Amerikaanse overheid er geen jurisdictie over heeft en er maar één recht geldt: dat van de sterkste. Milch, die een jaar lang historisch onderzoek deed voor zijn serie, wou het wilde Westen schilderen zonder franjes, zoals het echt was: een helse plaats waar eigenbelang en hebzucht heersten, en het leven even goedkoop was als een hoertje in de saloon. Tere zieltjes laten deze serie dan ook beter links liggen. De lijken vallen bij bosjes (en worden daarna aan de varkens gevoerd), romantiek is (in tegenstelling tot seks) heel ver te zoeken en de personages vloeken vaker dan de modale gangstarapper – zelfs de vrouwen zouden Ice T doen blozen. (Er is een website waar het aantal ‘fucks’ in de reeks geteld wordt: het eerste seizoen klokte af op 831, oftewel bijna 70 per aflevering.)

Hoewel Deadwood zich 150 jaar geleden afspeelt, staat de serie met beide voeten in de hedendaagse televisie. Dit is géén duf kostuumdrama maar eerder een soort The Sopranos over de 19e eeuw, met dezelfde snedige dialogen (wat gezien het verleden van Milch geen verrassing is), dezelfde briljante personages (met Al Swearengen, salooneigenaar en Tony Soprano avant la lettre, in een glansrol) en dezelfde filmische look. Alleen gaat Deadwood qua seks en geweld nóg een stapje verder, waardoor de kans dat deze fantastische reeks ooit bij ons op televisie zal komen miniem is. U weet wat u te doen staat.

Stefaan Werbrouck