De zilverweg

Eerste zin Het licht. Het prikte en brandde en trok aan hem.

Lelle is al drie jaar op zoek naar zijn zeventienjarige dochter Lina, die op een ochtend verdween bij de bushalte die vlak bij de Zilverweg in het noorden van Zweden ligt. In die desolate, bosrijke streek hebben een aantal zonderlinge mensen zich teruggetrokken: een Afghanistanveteraan, een doomsday prepper-achtige familie die met een groot wapenarsenaal het einde der tijden afwacht, en Meja, een meisje dat voor haar bipolaire moeder zorgt maar onverwacht verliefd wordt op een jongen in het bos. Lelle is Meja’s leraar. Als er opnieuw een meisje verdwijnt en ook Meja problemen krijgt, krijgt Lelles manische zoektocht naar zijn dochter een nieuwe dimensie.

De zilverweg gaat over verantwoordelijkheid en schuldgevoelens, over een vader die zijn dochter niet alleen aan de bushalte had mogen achterlaten en een dochter die niet langer moeder voor haar eigen moeder wil zijn, maar ook over lust en eenzaamheid en over een bijna mythisch bos waarin verloren zielen zich verschuilen voor het ware leven. Het is geen epische thriller, maar een voorzichtig kleinood met verwijzingen naar de angsten van onze tijd, post-Dutroux, pre-WO III. De zilverweg werd intussen overladen met prijzen en is het lezen absoluut waard.