De walvisbibliotheek

Een postbode brengt op zee brieven rond, terwijl zijn vrouw aan wal schepen herstelt. Het paar verwacht een eerste kindje. Op een van zijn rondes botst de zeepostbode met zijn bootje tegen een vrouwelijke blauwe vinvis. Tot zijn verrassing kan ze spreken. In haar binnenste bevindt zich een heuse bibliotheek, waar zeewezens boeken komen lenen. De postbode en de walvis vertellen elkaar over hun respectieve leefwereld, aan land of diep in de zee. Hij krijgt een liefdesverhaal met piraten en zeemeerminnen van haar te leen. Wanneer uiteindelijk de baby van de postbode en zijn vrouw geboren wordt, heeft dat indirect tragische gevolgen voor de wonderlijke walvis.

De Belgische scenarist Benoît Drousie, alias Zidrou, vertelt in De walvisbibliotheek een sprookje over de geneugten van literatuur. De vinvis slaagt erin om vele zeedieren geïnteresseerd te krijgen in de verhalen uit haar buik, maar ze is terecht bang voor de dreiging van buitenaf. Walvisvaarders appreciëren literatuur niet. Ze gooien boeken achteloos in het water. Het bruuske einde van het boek is voor verschillende interpretaties vatbaar. ‘Alles van waarde is weerloos’, dichtte Lucebert, en dat geldt bij uitstek voor de kunsten én voor wilde dieren, die beide wel vaker te lijden hebben onder slecht menend volk. De bitterzoete afloop draagt wel nog een kern van hoop in zich.

De invloed van tekenaar Judith Vanistendael is voelbaar in het verhaal, want door haar toedoen is de vrouw van de postbode misschien wel het meest uitgewerkte personage, ook al heeft ze weinig tekst. Maar De walvisbibliotheek biedt Vanistendael vooral de kans om een fantasiewereld onder water weer te geven in geïnspireerde waterverfschilderijtjes. Het is meer een kijkboek dan haar vorige strips. Haar zee en haar walvis domineren de pagina’s met hun donkerblauw en de maritieme sfeer wordt aangevuld met het rood-wit van vuurtorens en een bleke tint groen. Daarnaast heeft een pasgeboren baby er in strips zelden zo levensecht uitgezien. Met dat beetje realisme hier en daar kan Vanistendael Zidrous soms sentimentele symboliek net voldoende aarden.