Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. Vanwege zijn brede kijk op jazz geniet de West-Vlaamse toetsenist Jozef Dumoulin aanzien van New York tot Tokio.
Op Jazz Middelheim neem je de hele eerste dag lang de Club Stage in, voor vier verschillende concerten, telkens met andere ensembles en invalshoeken. Zoiets hoeven ze jou allicht geen twee keer te vragen.
Jozef Dumoulin: Niet echt, nee. Als jazzmuzikant kun je met muziek heel veel verschillende richtingen uit, zeker als je graag improviseert en ook andere stijlen graag hoort. Zo is een van de groepen waarmee ik op Middelheim sta Trojan Panda. Met gitaren, bas en drums vormen we een rockkwintet, terwijl in feite piano, fagot en sax onze hoofdinstrumenten zijn. Een oude droom van mij. Jazz Middelheim wordt trouwens ons eerste concert.
Je woont in Parijs, maar in feite ben je wereldburger.
Dumoulin: Zoals zoveel mensen tegenwoordig. Op cultureel gebied kom ik overal wel iets tegen. Ik lees, kijk naar films, luister naar muziek. Vooral Afrikaanse muziek, de jongste tijd. Ik kende al langer de traditionele muziek uit Zimbabwe die op duimpiano’s oftewel mbira’s wordt gespeeld, een instrument ongeveer zo groot als een A4-blad. Toevallig ben ik hier in Parijs op een concert van Ambuya Tembo beland, een Zimbabwaanse. Vrij obscure trancemuziek, met een mystieke dimensie. Zonder veel nadenken heb ik daar toen enkele mbira’s gekocht. Overal waar ik heen reis, heb ik er nu wel eentje mee, en op hotelkamers zit ik voortdurend op YouTube naar die muziek te luisteren. Ik heb nog nooit zoveel tijd in een instrument zonder klavier gestoken!
Je bent net terug van een vakantie in Italië.
Dumoulin: Ja, en daar heb ik van geprofiteerd om naar de Biënnale van Venetië te gaan. Ik vind het super om van die hoogdravende culturele evenementen bij te wonen, maar ik vind het even tof om op een dorpsfeest van de voorstelling van een lokale dansschool te genieten. Maar goed, in Venetië vond ik onze Belgische bijdrage, fotograaf Dirk Braeckman, een van de uitschieters. Er zat heel veel adem en ruimte in zijn werk. Ik ben heel gefascineerd door alles wat met dromen en alternatieve realiteiten te maken heeft. Bij hem gaat het om alledaagse dingen die zo zijn afgebeeld dat ze op een speciale manier binnenkomen.
Lezen is voor jou een belangrijk tijdverdrijf.
Dumoulin: Inderdaad. Ik ben altijd wel bezig in een stuk of acht boeken tegelijk. De jongste jaren ook non-fictie. Voyage aux confins de la conscience, dat vond ik echt het einde. Voortgevloeid uit wetenschappelijk onderzoek van een centrum in Zwitserland, met betrekking tot mensen die aparte ervaringen met bewustzijn hebben. Maar dan zonder dat er drugs mee gemoeid zijn. Het boek gaat over één bepaald geval, een Fransman die Nicolas Fraisse heet, en wat hij allemaal meemaakt. Het vertrekt vanuit een wetenschappelijk standpunt, maar het is ook heel goed geschreven, door een psycholoog en een dokter in de fysica. Echt, ik was er ondersteboven van.
Kurt Blondeel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
