De tussenstand

Muzikant en Serge Gainsbourg-biograaf Rudolf Hecke schreef met Passie een boek over datgene wat ons liefst overkomt, maar best niet domineert.

Rudolf Hecke: Ik ben bijna zeven jaar geleden aan dit boek begonnen door een crisismoment in mijn leven. Mijn moeder zat bijna aan het einde van haar dementieparcours, wat zwaar was. Daarbij kwam dat mijn vader koppig de mantelzorg op zich nam, om het besef te counteren dat hij haar ongewild had verwaarloosd. Als zelfstandig schrijnwerker was hij namelijk gepassioneerd door werken. Overdag, na zijn uren, ’s nachts. Toen hij tijdens de zorg voor mijn moeder inzag wat hij zo had aangericht, is hij in een depressie gedonderd. Hij zag in zijn passie geen bekrachtiging, alleen zinloosheid. Dat sloeg de bodem onder mijn voeten weg. In therapie vond ik geen oplossing. Toen dacht ik: als ik nu eens op enkele bekende mensen afstap die indruk op mij maken door hun gedrevenheid. Hoe staan zij in het leven? Kunnen zij mij geruststellen? Dit boek was mijn therapie.

De tussenstand

Komen onder meer aan het woord: strafpleiter Jef Vermassen, bokser Delfine Persoon, ondernemer Fernand Huts en politiebaas Catherine De Bolle.

Hecke: Het was belangrijk dat ik me niet tot de muzikanten- of kunstenaarswereld beperkte. In feite sta ik zelfs argwanend tegenover advocaten. Toch hebben al die mensen dingen gezegd die me geraakt hebben. Dat heb ik alvast geleerd, en ik hoop dat de lezer dat eveneens uit het boek haalt: dat levensinzicht en schouderklopjes ook uit onverwachte hoeken kunnen komen.

Welk boek lees je momenteel zelf?

Hecke: Ik word weer volledig gepakt door The Journal of Albion Moonlight van Kenneth Patchen, een boek uit 1941 waaraan ik veertig jaar geleden, als beginnend dichter en muzikant, verslaafd was. Het is een reis doorheen de gruwelen van de oorlog. Een trip naar krankzinnigheid ook, waarin hij alle regels overboord gooit. Wat Eraserhead van David Lynch is voor film, is dit boek voor de literatuur: een constante uitdaging. Het toonde dat álles mogelijk is. Door Poetin heb ik het weer uit de kast gehaald. Doorheen de geschiedenis hebben we ons altijd verstopt voor de oorlog, schrijft hij. Maar waarom verstoppen we de oorlog zelf niet? Een levensbepalend boek voor mij, en eigenlijk het enige waarvoor ik hier een lans wil breken.

De tussenstand

Neen toch!

Hecke: Of ja, ik trek binnenkort naar het nieuwe literaire concert van Elvis Peeters, Wie is Miguel Hernández? Hij boeit mij al sinds Aroma di Amore. Zijn songteksten waren outstanding, veel gelaagder dan wat toen in cold wave of industrial gangbaar was. Ik ben ook fan van Silk Sonic: Bruno Mars en Anderson Paak hebben alle details uit die vroege seventiesdoowop minutieus weten te kopiëren. Prachtig, maar omdat het allemaal al eens gedaan is, denk ik niet: waw, wat is dát? Het passiegevoel ontbreekt. Dat hoor ik bij Amenra dan bijvoorbeeld wél. Hoe extreem ze in hun genre misschien zijn, geef die mannen een kans. En Marble Sounds is voor mij altijd een bad om angsten in onder te dompelen en te herademen.

De tussenstand
De tussenstand
De tussenstand
Rudolf Hecke
Rudolf Hecke

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content