In plaats van naar optredens en livesessies slingert het parcours van muzikant Tom Kestens – u ook bekend als woordvoerder van de Crisiscel Cultuur – zich heden langs noodoverleg en telefoontjes met ministers.
Tom Kestens: Het lijkt soms alsof ik alleen nog met politici praat. (lacht) Maar we zetten stappen vooruit. Meer en meer politici begrijpen intussen dat de kunstenscene in Vlaanderen slash België internationaal vermaard is. Ze vertegenwoordigt een enorm menselijk kapitaal dat je niet zomaar laat vallen. Een andere winst die we met de Crisiscel hebben geboekt, is de vereniging van de sector over de hele breedte, wat du jamais vu is. Ik heb er dan ook goeie hoop op dat we hier sterker uit komen.
De coronamisère heeft alvast een enorm online theateraanbod doen ontstaan.
Kestens: Als we het met zo’n digitaal kanaal slim aanpakken, kunnen we in de toekomst misschien meer theater maar ook muziek, literatuur of poëzie bij mensen krijgen die we anders niet bereiken. De voorstelling van het jaar is voor mij sowieso Dear Winnie van Jr.cE.sA.r, oftewel regisseur Junior Mthombeni, auteur Fikry El Azzouzi en muziekdramaturg Cesar Janssens. Ik vond dat een spectaculair statement met een nieuwe vormtaal, een brug tussen hiphop, dans, performance, literatuur en sociaal-maatschappelijke kritiek. Winnie Mandela was het startpunt, maar het ging ook over de positie van de Afrikaanse vrouw in de witte samenleving. Een mokerslag, omdat het je confronteerde met white privilege in ons land.
Hiphop ligt jou na aan het hart.
Kestens: Klopt. Er wordt veel straffe hiphop gemaakt in ons land. Ik ben een grote fan van rapper en producer Safi – Sevi Geerts is zijn echte naam. Hij is een taalvirtuoos met een ongelofelijke flow, een complexe geest met een rijk arsenaal aan melodieën, die een uniek idioom in de hiphop heeft ontwikkeld. Vooral het nummer Wij zijn er nog van zijn vorige plaat is waanzinnig sterk. Vanuit een heel persoonlijke denkwereld werpt hij een unieke blik op de samenleving. Hij zet zijn eigen kwetsbaarheid centraal. Dat vind ik niet alleen fris, ik denk ook dat we er nu nood aan hebben.
Is er zoiets als lockdownliteratuur voor je geweest?
Kestens: Ik heb De beloning, ook van Fikry El Azzouzi, verslónden. Zijn meesterwerk. Het is een grotesk geschreven roman die probeert te achterhalen hoe extremisme bij een individu ontstaat. Ik kan geobsedeerd raken door een boek als het hermetisch is, en het lijkt alsof er geen woord te veel in staat. Je kunt er gewoon geen twee zinnen uit schrappen. Dat maakt het boek virtuoos, maar het geeft ook inzicht in een toch complexe problematiek. Een perfecte demonstratie van vakmanschap die ik iedereen kan aanraden.
Ik denk dat er nog wel een digitale theatertip bij mag, Tom.
Kestens: Ik heb ook genoten van Gesprek met de regen van Het Nieuwstedelijk. Een héél mooie productie waarin een regenprinter wordt gebruikt: een machine waarbij de neervallende druppels woorden vormen. Fantastisch. Daar komt dan nog een geweldige muziekspanning bij. Echt zo’n stuk waarbij het geheel meer is dan de som der delen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
