Een telefoontje lang laat illustratrice en graphic novelist Shamisa Debroey zich wegplukken van het gigakunstwerk waaraan ze in het Nederlandse Helmond de laatste hand legt.
Shamisa Debroey: Heel Helmond staat momenteel in het teken van Lucas Gassel, de landschapsschilder uit de Nederlandse Gouden Eeuw. Nog tot eind augustus loopt er hier onder meer een overzichtstentoonstelling. In het kader daarvan laat ik mij vijf dagen lang opsluiten in theaterzaal Het Speelhuis om samen met twee andere artiesten, Kool Koor en Soaq One, Gassels werk te herinterpreteren. Het wordt een drieluik van negen meter breed en heet – heel spannend – Lucas Goes Urban. (lacht)
Welke culturele uitspatting is voor jou onlosmakelijk verbonden aan de bizarre afgelopen maanden?
Debroey: Ik heb veel gehad aan de serie Insecure, van en met Issa Rae. Vreemd genoeg groei ik enigszins mee met het hoofdpersonage: in het eerste seizoen komt ze uit een lange relatie en moet ze door modderige wateren zwemmen, wat voor mij ook zo was. (lacht) De reeks gaat over een zwarte jonge vrouw uit LA, Issa, en haar beste vriendin Molly. Issa haat haar werk en heeft een passie voor muziek, kunst en zwarte cultuur. Ze weet niet wat met haar leven aan te vangen maar ontdekt het gaandeweg. Ik hou ook veel van de muziek, waarbij neosoul en hiphop elkaar ontmoeten. Voor het eerste seizoen heeft Solange de nummers mee gekozen. Eén rapster die ik daaruit heb meegenomen, is Kari Faux. Wat ik zo goed vind aan die serie en die muziek is dat je er zowel om kunt lachen, erdoor geraakt wordt en erbij gaat nadenken. Dat probeer ik met mijn eigen werk ook.
Je bent fan van komiek en presentator John Oliver, en niet alleen vanwege zijn witzen.
Debroey: Ik heb op YouTube véél naar Last Week Tonight gekeken. De wereld stond in brand en ik wist niet goed hoe ik daarmee moest omgaan. John Oliver is heel sterk in het nieuws ontrafelen, door er één segment uit te pikken en dat op begrijpelijke en uiteraard humoristische wijze uit te werken. Hij was er bijvoorbeeld ook niet bang voor om aan te snijden dat corona en Black Lives Matter onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, wat ik bij de VRT nog niet veel gehoord heb.
Net als onze eigen (G.M.) zwaaide je – in je hoedanigheid van recensente voor De Standaard – onlangs Madame Catherine lof toe, de nieuwe graphic novel van Maarten Vande Wiele.
Debroey: Ik was er wild van: mooie sfeer, treffende potloodtekeningen én heel inspirerend voor mij. Madame Catherine heeft iets van een oude zwart-witfilm maar is tegelijk minimal, modern en fris. De blikken van zijn personages zijn heel diep, alsof ze je vanaf het papier aanstaren. Verder vond ik ook Wide Vercnockes boek Drieman heel goed, over drie generaties Vercnocke, allemaal mannen met een gevoel voor kunst en literatuur. Waarbij zijn grootvader een echte Vlaamsche poëet was die door de SS-piefen werd gerespecteerd. Aan de Belgische kant van mijn familie heeft mijn overgrootvader trouwens óók gecollaboreerd. Wat betekent dat ik én Afrikaans ben, én Vlaamser dan sommige anderen. (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
