Over de voetbaluitslagen hoeft tv-sportjournalist Joris Brys dit seizoen allicht geen boompje meer op te zetten. Maar op StuBru geldt die technische werkloosheid niet.
Doe je ook aan telepresenteren vanuit je eigen huiskamer, zoals sommige van je collega’s?
Joris Brys: Nee. Bij ons doet alleen Fien Germijns met haar programma Café Quarantaine dat. De redactie is wel leeg: enkel de presentatoren komen nog. Als we elkaar aflossen in de studio, ontsmetten we alles met Dettol. Ik ben blij dat ik nog elke morgen de verplaatsing kan maken. Dat doet me deugd, zeker nu er zo weinig verkeer is. Omdat we in onze programma’s nog zo weinig verkeersinfo geven, kunnen we trouwens meer muziek draaien. Ook al omdat er minder reclame is, mochten luisteraars dat nog niet hebben opgemerkt.
Dat je de popmuziek een beetje volgt, is een understatement.
Brys: Elke vrijdag kijk ik op Spotify welke nieuwe platen en singles uit zijn. Ik probeer ook twee tot vier concerten per maand te zien. Kort voor de lockdown waren dat de folk van Boy & Bear in de Roma en Balthazar in het Koninklijk Circus. Naar A Winged Victory for the Sullen in de Brugse Stadsschouwburg had ik maandenlang uitgekeken. Ik hou enorm veel van instrumentale muziek en die neoklassieke golf van de jongste jaren met Nils Frahm en Ólafur Arnalds. Je kunt er meteen beelden bij bedenken, wat voor iemand die veel bezig is met tv-ideeën mooi meegenomen is. Op die show van A Winged Victory heb ik gedurende een half uur mijn ogen dichtgedaan en genóten. O ja, en in december ben ik in de Arenberg naar Carlos Cipa geweest, een Duitse pianist. Puur piano, zonder elektronische klanken, supermooi.
Welke plaat valt niet van je muziekinstallatie weg te branden?
Brys:Kingdoms in Colour van Maribou State, een Brits elektronisch duo, zet ik om de twee, drie dagen op. Ik vind het dansbaar en tegelijk zacht, wat Jamie xx-achtig soms. Een heel mooi nummer is Glasshouses, waarvoor ze het idee hebben gekregen tijdens een bootreis in India. Ook van The Neon Skyline van Andy Shauf vind ik elk nummer goed, en dat komt niet zo vaak voor. Ik word er vrolijk van. Shauf heeft zo’n stem als die van Erlend Øye van Kings of Convenience: zorgeloos en sympathiek, ook al is de boodschap in hun songs niet altijd positief.
Heb je per tv-idee al mapjes met passende muziek gemaakt?
Brys: Ja! Met heel wat nummers die nog niemand gebruikt heeft, dus ik kijk ernaar uit om dat zelf te doen. (lacht) Muziek kan fantastisch zijn om met gesloten ogen in weg te zakken, maar in combinatie met beeld versterken die twee elkaar zó hard. Op reis in Noorwegen had ik eens een goeie camera mee. Thuis heb ik dan muziek gezet op het noorderlicht, en dat maakte het nog mooier. Zelfs als ik reportages draai voor Play Sports, vind ik het de kunst er de juiste muziek onder te zetten. Ik zou het liefst programma’s maken waarin ik gewoon met mensen praat. Over het leven, zoals Martin Heylen indertijd, want iedereen heeft wel iets te vertellen. Ik kijk ook heel graag naar Gentbrugge van Joris Hessels: heel oprechte tv.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
