ZEVEN WEKEN MAAKT CREATIEF VLAANDEREN DE BALANS OP VAN HUN EN ANDERMANS EERSTE HELFT VAN 2016. BENJAMIN DESMET, DE MANNELIJKE HELFT VAN HET KORTRIJKSE INDIE- EN ELEKTROPOPDUO SX, BIJT DE SPITS AF.

Waarmee houdt SX zich dezer dagen bezig, na de voorjaarsrelease van de ep Alpha en vlak voor de inbeslagname van allerlei buitenpodia?

BENJAMIN DESMET: We zitten in de studio aan nieuw materiaal te werken voor onze tweede plaat. Dat zorgt voor verstrooiing, eerder dan voor nervositeit, in het zicht van onze concerten op Rock Werchter en Cactus. Adrenaline is er wel al. We gaan daar sowieso veel nieuwe nummers spelen.

Heb je in de voorbije zes maanden tijd gehad om te lezen?

DESMET: Zeker. Dat was trouwens mijn voornemen voor 2016, om dat méér te doen. Ik heb genoten van De straat van de donkere winkels van Patrick Modiano, de Nobelprijswinnaar van 2014. Hij schrijft – hoe zal ik het zeggen – nogal traag (lacht). Maar zijn beschrijvingen, zijn woordgebruik: voor mij is dat de ultieme ontspanning. Heel inspirerend ook, vanwege de invulling die je er zelf aan geeft. Niet dat ik na het lezen aan het musiceren sla. Het zorgt voor een algemene verrijking, een aandikking van je culturele bagage.

En goeie films gezien?

DESMET: Niets recents, maar ik kan mij wel Alone in the Wilderness voor de geest halen: een documentaire over Dick Proenneke, een Amerikaanse ondernemer die in de jaren zestig besloot alles achter te laten en in Alaska in een zelfgebouwde blokhut te gaan leven. Een heel basic verhaal en zo wordt het ook verteld: hoe raakt hij aan vis om te eten? Hoe moet hij die boomstammen bewerken? Ik vond het heel ontroerend om te zien hoe je jezelf met een beetje verstand en spierkracht kunt redden in de woeste natuur. We leven meer en meer in een virtuele wereld, dus dat contrast was hartverwarmend. Anderzijds zijn technologische verworvenheden er om gebruikt te worden, vind ik. Maar Proennekes keuze is wel een mooi, escapistisch idee.

Welke plaat is je het meest bijgebleven?

DESMET: Toen ik Black Star van David Bowie voor het eerst hoorde, dacht ik: wow, respect, op zijn leeftijd. Maar toen ik vernam met welke waardigheid hij zijn afscheid had voorbereid, was dat een groot moment. Ik besefte meteen hoe bijzonder het wel was dat ik dit mocht meemaken. Ik hoop dat hij gelukkig heengegaan is. Maar ik heb nog meer goeie dingen gehoord: de nieuwe Radiohead, die ep van Massive Attack, James Blake, Anderson Paak en – om ook iets Belgisch te noemen – Moonlit Planetarium van Dijf Sanders, een ideale, broeierige chillplaat.

Wat zul je nog lang aan de eerste helft van 2016 verbinden?

DESMET: Al die mensen die zich laten ontploffen uit religieus fanatisme. Maar ook dat zoveel anderen imploderen, door burn-outs en bore-outs. Positief is dan weer dat je merkt dat velen zich afzetten tegen het economische systeem, tegen alles wat niet duurzaam of ecologisch is, die kapitalistische waan waarin we leven. We kunnen veel beter en misschien ben ik een optimist, maar ik heb het gevoel dat we dat ook beginnen te doen.

KURT BLONDEEL

‘Ik hoop dat Bowie gelukkig heengegaan is’