Een jaar geleden deed de digitale televisie zijn intrede in Vlaanderen. Onze tv-avonden zouden nooit meer hetzelfde zijn, werd toen gezegd. Heeft het zo’n vaart gelopen? En maken de aanbieders hun beloftes waar? Drie gebruikers getuigen.

belgacom tv

Wat? Digitale televisie via de telefoonlijn, sinds augustus 2005

Kostprijs? Installatie en hardware: minstens 309 euro. Daar moet je wel nog de kost bijrekenen van een abonnement op een ADSL-lijn. Het basispakket tv-zenders kost 9,95 euro per maand.

Aantal abonnees: 50.000 (eind april)

‘De keuze voor digitale televisie of Belgacom TV is niet bewust gemaakt. We hebben thuis geen kabelaansluiting en toen we een aantrekkelijk aanbod kregen om ons aan te sluiten op Belgacom TV, leek ons dat een goede manier om een aantal zenders die we niet hadden in huis te halen. De installatie op zich was al een hele belevenis: we hebben alles laten doen door een Belgacom-technicus, maar toch heeft het twee weken geduurd vooraleer alles op punt stond. Je moet tegelijk met de installatie ook een programmaatje downloaden op je computer en daarbij was blijkbaar het een en ander misgelopen. De installatie zelf uitvoeren is trouwens ook allesbehalve evident, dat heb ik toch gehoord van mensen uit mijn omgeving die het geprobeerd hebben.

Het resultaat stemt me maar matig tevreden. De kwaliteit van het beeld laat bijvoorbeeld vaak te wensen over en soms gebeurt het zelfs dat het beeld even volledig stilvalt. De klank loopt ook niet helemaal synchroon met wat je te zien krijgt. Er zit een fractie van een seconde vertraging op, wat het kijkcomfort niet echt verhoogt. Ook het omschakelen van de ene zender naar de andere verloopt minder snel, omdat je telkens via het menu moet gaan.

Mijn kijkgewoontes zijn eigenlijk nauwelijks veranderd sinds ik digitale televisie heb. Enerzijds kijk je toch vooral naar de zaken en zenders die je gewoon bent. Anderzijds zit er tussen de extra kanalen die je erbij krijgt ook gewoon heel veel rommel die het bekijken niet waard is. Zoiets als The Extreme Sports Channel bijvoorbeeld of Zone Reality: wie zat er daar nu op te wachten?’ (I.D.V.)

+ voetbal, voetbal, voetbal + mogelijkheid om digitale tv op twee toestellen te installeren – minder interactieve toepassingen – enkel archieven VRT en VTM – niet overal beschikbaar – geen mogelijkheid om digitale televisie in huis te halen zonder een ADSL-abonnement te nemen

telenet – digital tv

Wat? Digitale tv via de kabel, sinds augustus 2005

Kostprijs? Installatie en hardware: 250 euro (Digibox) of 350 euro (Digicorder). Voor een Telenet-modem komt er nog minstens honderd euro bij. Het basispakket zenders zit vervat in het gewone kabelabonnement.

Aantal abonnees: 178.000 (eind juni 2006)

‘Eerst een kleine bekentenis: ik kijk digitale televisie zonder dat het pijn doet in de portemonnee. Begin dit jaar heeft Telenet bij mij thuis gratis een Digibox geïnstalleerd om me de kans te geven een jaar lang hun aanbod te volgen en sindsdien kan ik al hun zenders – behalve de erotische kanalen, er zijn grenzen – opzetten. Dat maakt van mij niet alleen een ongelooflijke lucky bastard, maar ook de geknipte persoon om te onderzoeken of digitale televisie invloed heeft op je kijkgewoontes. Eerlijk gezegd: dat valt nogal mee. Vroeger had ik een kleine dertig zenders, nu een dikke honderd. Vroeger waren er een tiental zenders waar ik regelmatig naar keek, nu zijn dat er nog altijd een tiental. Alleen het zappen is dus een stuk langer geworden. Eigenlijk is dat logisch: het gewone aanbod in Vlaanderen beslaat al zowat alle niches – muziek, lifestyle, nieuws… – waardoor de extra zenders niet meer kunnen zijn dan variaties op hetzelfde thema. En voor vijf lifestylezenders is het leven toch net iets te kort.

Wat dan met de andere extra’s van digitale televisie? De elektronische programmagids, waar je in één oogopslag kunt nagaan wat er te zien is? Een prima idee, alleen duurt het meestal zo lang tot de gids ingeladen is dat je veel sneller af bent met een krant of tijdschrift. Of het archief, waar de Vlaamse zenders tegen betaling (anderhalve euro per programma) recente programma’s aanbieden? Een interessante service, maar iemand die een beetje plichtbewust zijn videorecorder programmeert, kan zich de extra kost besparen.

Dat de slogan van de digitale revolutie – ‘Kijken naar wat je wilt, wanneer je wilt’ – het afgelopen jaar toch bij mij thuis ingang heeft gevonden, is vooral te danken aan een toestel dat ik heb aangeschaft enkele maanden vóór Telenet langskwam: de digitale recorder. Dat is eigenlijk niets meer dan een geavanceerde videorecorder met een harde schijf, maar qua gebruiksgemak is het een openbaring. Geen gezeul met tapes meer: op de harddisk kun je tientallen uren opnemen en via het menu is elk programma gemakkelijk terug te vinden. Als je tijdens het kijken onderbroken wordt, kun je – vraag me niet hoe het werkt – gewoon de uitzending pauzeren. En bovenal: het is mogelijk een programma te bekijken terwijl het opgenomen wordt (de zogenaamde chase-weergave), zodat je kunt beginnen kijken wanneer je wilt én je eventuele reclameblokken gewoon kunt overslaan.

Eerlijk is eerlijk: Telenet is de enige leverancier van digitale tv die ook al een digitale recorder op de markt heeft, de Digicorder, een combinatie van digitale decoder en recorder. Alleen moet je bij de aankoopprijs van het toestel ook een maandelijks abonnement tellen om de leuke functies – pauzeren, chase-weergave – te kunnen gebruiken. Terwijl elke goede digitale recorder die standaard heeft zitten. Het lijkt op zijn minst toch een beetje onlogisch. (S.W.)

+ De ruimste interactieve toepassingen en groot archief + sinds kort de mogelijkheid om te e-mailen via de televisie – complexe installatie – lange laadtijd van menu’s – zappen tussen zenders gaat trager dan bij analoge tv

TV VLAANDEREN DIGITAAL

Wat? Digitale televisie via satelliet, sinds juni 2006

Kostprijs? Installatie en hardware: 299 euro, behalve als je al een schotelantenne hebt. Maandelijks abonnement: 8,95 euro.

Aantal abonnees: op een precies cijfer is het nog even wachten, maar ‘de verwachtingen zijn ingelost’, aldus TV Vlaanderen.

‘Ik heb een karaktertrek die in intellectuele kringen als een duister kantje wordt beschouwd. Iets waar ik het best over zwijg. De keren dat ik er een publieke bekentenis over heb afgelegd, heeft mij dat telkens nijdige hatemail opgeleverd. Ik hou namelijk van Amerikaanse televisiefictie. Geef mij maar NYPD Blue in plaats van Morse en ER in plaats van Spoed. Ik vind het niet erg om de zevende herhaling van The Simpsons te bekijken. Ik hou van Frasier, Se infeld, CSI (liefst Miami) en Law and Order – en er blijken altijd afleveringen te bestaan die ik toch nog niet heb gezien. Er moet ook dringend naar een wetenschappelijke term worden gezocht voor de behoefte die blijkt te bestaan aan programma’s op Discovery Channel over paranormale politietechnieken of mensen die een levensechte helikopter in elkaar knutselen recht uit een bouwdoos.

Toen ik vijf jaar geleden naar Wallonië verhuisde, was dat een aderlating. Plots had ik nog slechts de keuze tussen de VRT en zeventien verschillende kanalen met debatten, telkens tussen een rokerige schrijver, een stoeipoes, een transseksueel en een zichzelf lollig vindende interviewer. Allemaal over zeer fundamentele maatschappelijke problemen en allemaal in het Frans. Toen ik op 6 juni via via hoorde dat TV Vlaanderen de klassieke Vlaamse zenders ook over de taalgrens beschikbaar maakte, ben ik hetzelfde moment een kit gaan halen. Een paar uur later zat ik al te kijken. Spijtig dat er die avond op al die kanalen geen bal te zien was. Mijn repertorium is beperkt tot wat ik in het Engels en het Nederlands kan krijgen, maar VRT, Canvas en VTM sla ik bijna altijd over. En de drie Nederlandse publieke kanalen zijn al jaren niet meer om aan te zien.

Ik verslind boeken, nog steeds de meest draagbare, minst kwetsbare vorm van escapisme, die je bovendien nooit moet opladen. Tv levert andere dingen aan: het uitgestelde genoegen een week te moeten wachten op het vervolg van een bepaald verhaal, het onvoorspelbare van een nieuwsuitzending, het bizarre proces dat in werking treedt als de behoefte aan tv-kijken groter is dan de kwaliteit van het aanbod op dat moment: zappen. Ik ben blij dat ik dat terug heb.’ (J.V.D.B.)

+ Hoewel ik in Wallonië woon, heb ik nu thuis weer een beeld van waar de Vlamingen naar kijken. Dat is ook professioneel voor mij belangrijk (Jan Van den Bulck staat aan het hoofd van de School voor Massacommunicatieresearch van de KU Leuven; nvdr.) + het beeld is van goede kwaliteit – bij regen of sneeuw gaat het signaal van een satellietontvanger achteruit – tussen de honderden kanalen zitten er maar een paar die het bekijken waard zijn – het wordt steeds moeilijker om via kranten of tv-bladen nog een beeld te krijgen van wat het aanbod is.

Door Stefaan Werbrouck, Jan Van den Bulck en Isabelle De Vestele