Chloor smaakt naar meer – Het liefdesleven van jonge volwassenen toont Bastien Vivès als een moeilijke, maar aanstekelijke aangelegenheid.

(1) Vivès

Casterman, collectie KSTR, 135 blz., euro19,5

(2 ) Vivès

Casterman, collectie KSTR, 132 blz., euro16 (Franstalig)

De amper 25-jarige Bastien Vivès doorprikte ongewild het vers aangewakkerde chauvinisme van de herauten van de nieuwe Vlaamse strip, toen hij op het recentste festival van Angoulême de prijs voor het beste nieuwe talent wegkaapte voor Judith Vanistendael. De prijs voor het zopas vertaalde De smaak van chloor was echter oververdiend.

In tegenstelling tot Vanistendaels De maagd en de neger is de informatieve waarde van het boek nihil – er komt zelfs nauwelijks tekst of verhaal aan te pas. Vivès brengt de emoties van een frêle jongeman over, die door zijn kinesist naar het zwembad gestuurd wordt. Daar ontmoet hij een waternimf die hem enkel door te bewegen het hoofd op hol brengt. Vivès trekt het boek subtiel op uit steelse blikken, zwemmende mensen en veel groen-blauw zwembadwater.

Vivès fragiele lijntekeningen en harmonische kleurenpalet vragen niet nadrukkelijk om de aandacht, maar zijn beter bestudeerd dan het lijkt. Deze jongeman behoort tot een nieuwe lichting die snel, levendig en virtuoos tekent zonder academische perfectie na te streven. De smaak van chloor heeft een dikte die bij andere auteurs makkelijk tot een jaar werk zou leiden, maar hij tekende het boek in amper een zomer tijd.

Met elk nieuw boek verandert Vivès van stijl. Sinds De smaak van chloor is hij alweer toe aan zijn tweede dikke opvolger: Amitié étroite. Daarin blijft hij de complexiteit van de liefde bij jonge mensen exploreren en een spontane, breekbare lijn hanteren. Toch is het een compleet ander boek. Vivès voert hier een mooie, populaire meid en haar lelijke, nerdy beste vriend ten tonele en verkent de complexiteit van hun relatie: ze kunnen niet zonder elkaar, maar een liefdesrelatie zit er niet in.

Vivès benadert het intieme leven van zijn twee personages met sprekende dialogen en situaties. Soms bouwt hij die op als herinneringen van de jongen uit kleurmassa, zonder contourlijnen. Het meisje houdt in die passages de voorzichtige avances van de jongen af, maar op momenten dat hij zich slecht voelt bij haar vrienden, trekt ze zich niets aan van sociale druk en is ze er wel helemaal voor hem. Een pagina’s lang en woordeloos ballet van vrijende lijven vat het boek tactiel samen in een virtuoze montage en choreografie.

Gert Meesters