De saboteur

Eerste zin De oude krakende veerboot stoomde over het in de zon glinsterende bergmeer.

Een van de strafste sabotageacties tijdens de WO II vond plaats in Noorwegen en had te maken met de productie van zwaar water. In de race om het nucleaire overwicht op de geallieerden te krijgen, maakten de Duitse bezetters gebruik van de Norsk Hydro-fabriek, een waterkrachtcentrale en waterstoffabriek hoog in de bergen. De enige plek ter wereld ook waar zwaar water, dat Duitse wetenschappers noodzakelijk achtten voor hun superbom, werd geproduceerd. Na een opleiding door de Britse geheime dienst drong een groep Noorse verzetsstrijders de zwaarbewaakte fabriek binnen. Met deze feiten ging de Amerikaanse schrijver Andrew Cross aan de slag. Hij schreef een stoere oorlogsthriller, zonder veel literaire pretenties maar met dezelfde charme als The Heroes of Telemark, de oude Hollywoodkraker die op dezelfde gebeurtenissen is gebaseerd.

Belangrijk in dit verhaal is de afkeer die de Noren tegenover de Duitse bezetter koesterden en die nog werd versterkt door de aanhangers van het Quisling-regime, fanatieke Noorse nazi’s die lustig hun landgenoten aan de galg praatten. Dat een van hen al meteen overboord wordt gegooid nadat hij een joodse vluchtelinge lastigvalt, zet de toon van deze rechttoe rechtaan pageturner. Cross is echter geen John le Carré of Graham Greene. De saboteur is spannend en leerrijk, maar ook zo zwart-wit dat het soms oubollig wordt.