Wanneer u dit leest, kruipen de winnaars van Mijn Restaurant! wellicht pas in bed om hun roes uit te slapen. Maar welke roes: die van een uitbundig overwinningsfeestje of van een ritje op de op hol geslagen mediaroetsjbaan?

Ondergetekende schrijft niet alleen voor uw fijne entertainmentgids maar ook voor een regionaal stevig verankerde krant. Overbodig om te zeggen dat het daar dankzij Mijn Restaurant! niet aan werkgelegenheid ontbrak. Vorig jaar ontpopte de realitygoudmijn van vtm zich al tot een uit de kluiten gewassen hype en dat die deze keer nog overtroffen zou worden, bleek al maanden voor de start van het programma. Zo werd er als gek gejaagd op het kleinste nieuwtje dat er in de aanloop te rapen viel.

Het was maar een begin. Als we het over Mijn Restaurant 2009 hebben, denk je natuurlijk meteen aan Claudio. Samen met z’n vriendin Gaëlle, beiden twintigers, joegen ze hun droom, hun restaurant na en dat doet een mens wel eens zonder omzien. Wie kan zich niet de beelden voor de geest halen van de chef die z’n kelner Benjamin als een hond buitenschopt? Bij het aanschouwen van dat tafereel zag ik meteen de flinke hoeveelheid inkt die hierover zou vloeien. Ik kan niet ontkennen dat ik er ook mijn bijdrage toe heb geleverd maar het werd toch beangstigend hoe die stortvloed dag na dag toenam en de hetze buiten proporties werd opgeblazen. Alsof je met de eersten op een trein bent gesprongen, maar er daarna geen machinist te bespeuren valt om te roepen dat we aan het ontsporen zijn.

Maar misschien bekijk ik het allemaal te veel vanuit de slachtofferrol. Uitgerekend Claudio en Gaëlle gaven een lesje over hoe je je niet willoos met een mediadraaikolk hoeft te laten meeslepen. Op het moment dat de publieke opinie op het punt stond zijn hoofd te eisen, zocht Claudio zelf de nieuwsredacties op met een doordacht mea culpa. Hij bleef weliswaar standvastig bij zijn beslissing, maar ging voor zijn gedrag met de billen bloot: ‘Mijn excuses aan Vlaanderen en aan Benjamin.’ De week daarop werd voor een eerste keer het populairste restaurant verkozen en wie verbaasde diezelfde publieke opinie?

Claudio’s mea culpa bleek een meesterzet en vervolgens deed zijn partner Gaëlle even doordacht haar duit in het zakje: voor het oog van de camera wees ze haar ventje, dat er op een bepaald moment mee dreigde hete saus naar haar bevallige snoetje te gooien, keer op keer op z’n tekortkomingen om die vervolgens met de mantel der liefde te bedekken. ‘Hij is een moeilijke, maar de kwaadste nog niet’, wie kan zich daar niets bij voorstellen? Als u dit leest, weet u of deze handelswijze hen hun restaurant heeft opgeleverd. De strijd om de perceptie hebben Claudio en Gaëlle sowieso gewonnen. Wie sterk en slim is – en misschien ook wat goede raad krijgt? – kan wel een mediastorm doorstaan. Maar is dat gegund aan iedereen die met z’n kop op tv komt?

Hans Van Goethem