De opkomst & ondergang van de Citroën Berlingo

Eerste zin Als kind duurt het leven geruststellend lang.

Jo Komkommer is een literaire laatbloeier. Op zijn vijftigste debuteerde hij met Dinsdagen in november en nu, vijf jaar later, heeft hij een tweede bundel met autobiografische verhalen klaar. Die zijn afwisselend geestig, ontroerend of allebei tegelijk. Nu eens noemt de auteur zich een ‘homo nostalgicus’, dan weer ‘de kroonprins der slackers’, die het lanterfanten tot een kunstvorm verheft. Zo is met succes een gloeilamp vervangen voor hem al een bron van euforie. Maar zijn superieure gestuntel en zelfspot zijn altijd onderhoudend. Bovendien weet Komkommer slecht nieuws steevast in iets positiefs om te buigen. Hij bericht over zijn familie, zijn sporthelden (zoals de pakkend geportretteerde wielrenner Daniël Willems), zijn avonturen als reisleider in verre streken en de zwendelaars die tijdens zijn lange carrière als hotelreceptionist zijn pad hebben gekruist. Ronduit hilarisch zijn de geheime dagboeken van zijn hond Levon of het verslag van zijn eindeloze pogingen een rijbewijs te halen (spoiler: het lukt, na zeven mislukkingen). Veel van zijn verhalen zijn een ode aan de niet meer zo jeugdige hemelbestormers uit zijn vriendenkring. Soms tongue-in-cheek, soms weemoedig, maar altijd verteld met oog voor pittige details waarmee hij zijn eigen universum construeert. Komkommerland is een plek waar het aangenaam toeven is.