RADIO NICK. NOG MEER NICK DRAKE, IN HET RADIOPROGRAMMA ‘Cucamonga’.

CUCAMONGA

VANAF 1/11, VIJF MAANDAGEN LANG û 21.00 RADIO1

De Mysterieuze Drake

Wie na het lezen van het artikel over Nick Drake vorige week nieuwsgierig is geworden, kan vanaf Allerheiligen op Radio1 terecht. Het onvolprezen muziekmagazine Cucamonga brengt immers de vijfdelige reeks De Mysterieuze Drake, waarin journalist Christophe Verbiest leven en werk van de Engelse singer-songwriter, die op 25 november precies dertig jaar geleden stierf, belicht. Verbiest trok voor de serie naar Groot-Brittannië en sprak er onder meer met zus Gabrielle, manager Joe Boyd, studiegenoot en arrangeur Robert Kirby en biograaf Patrick Humphries. ‘Iedereen heeft meteen ja gezegd’, aldus Verbiest. ‘Zelfs John Wood, de opnametechnicus bij de drie platen van Drake en tegen het einde van diens leven zowat zijn vertrouwenspersoon. Hij heeft nog maar weinig interviews gegeven over zijn relatie met Drake, maar ditmaal was hij bereid.’

Voor mensen die niet vertrouwd zijn met Drake en zijn oeuvre is de reeks een uitgelezen kans om kennis te maken, maar ook voor de fans is het interessant, zegt Verbiest. ‘Toegegeven, diegenen die bijvoorbeeld de biografie van Humphries gelezen hebben, zullen niet echt heel veel nieuws leren. Maar wie hem niet van naald tot draadje kent, zal nog wel een ontdekking doen. Het beeld dat ik van Drake gekregen heb, is dat van een jongeman die na een onbekommerde jeugd vol ambitie besliste om in de muziek te stappen, en die daar een paar serieuze afknappers heeft moeten verwerken. Maar of het gebrek aan respect en erkenning een grote rol heeft gespeeld bij zijn achteruitgang, of dat hij op een bepaald moment ook echt psychisch ziek is geworden, dat blijft onduidelijk. Iedere getuige is het er wel over eens dat het imago van Drake als zwaarmoedige jongeman niet klopt met de werkelijkheid. Hij was wel verlegen, maar hij wentelde zich absoluut niet in weemoed en melancholie. Dat hij bijvoorbeeld zo snel gestopt is met optreden, had meer te maken met de omstandigheden waarin hij moest spelen dan met zijn introversie. Drake werd aangezien voor een singer-songwriter en moest dus altijd solo het podium op. Perfectionistisch als hij was, stond hij dan altijd tussen de nummers zijn gitaar te stemmen, waardoor het publiek de aandacht verloor. En omdat hij daar niet tegen kon, gaf Drake optreden in zijn geheel op. “Achteraf gezien had ik hem moeten voorstellen om met een groep samen te spelen”, zo zei Robert Kirby.’ Stefaan Werbrouck

Stefaan Werbrouck