Eerste zin Het hoofd van het meisje rustte op een hoopje oranjebruine bladeren.
1986. Eddie en zijn vrienden wonen in een ingeslapen stadje, een internetloze wereld waarin deze twaalfjarigen via krijttekeningen boodschappen voor elkaar achterlaten. Op een dag wordt het lichaam van een ouder meisje gevonden. Ze is gruwelijk verminkt, haar hoofd is onvindbaar. Dertig jaar later komt het verleden weer bij Eddie – ondertussen leraar Engels, stevig aan de drank, hardnekkige kleptomaan – aankloppen. Een van zijn oude vrienden verdrinkt voor hij kan onthullen wie indertijd de moordenaar was. Dan blijkt hoe banale handelingen van toen op ieders leven een verwoestend effect hebben gehad.
De Krijtman was een sensatie op de Frankfurter Buchmesse en zou, aldus het persbericht, nu al de thriller van 2018 zijn. Dat is wat overdreven – en niet alleen omdat het jaar nog jong is. Het verhaal zou zelfs sterker zijn zonder die enge krijtmannetjes die her en der verschijnen en Ed in zijn nachtmerries met veel Hammer Horror-overdrijving komen tergen. Wel heel overtuigend zijn de kinderen en hun ouders die hun groezelige geheimen voor elkaar verborgen willen houden, én Eddie die de lezer in zijn rol van onbetrouwbare verteller op het verkeerde been blijft zetten.
De Krijtman ***
C.J. Tudor, Bruna-Manteau (oorspronkelijke titel: The Chalk Man), 328 blz., ? 19,99.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
