Holocaust in Rwanda –

Een strip over de Rwandese genocide: het had een wereldboek kunnen worden, maar Masioni, Grenier en Ralph struikelen over hun goede bedoelingen.

Masioni, Grenier & RalphXtra, 64 blz. + dossier, euro14,9

Grootschalige wreedheden van de mens blijven fascineren doordat ze zo moeilijk voor te stellen zijn. Ook stripauteurs hebben zich erdoor laten inspireren. Sommigen hebben er zelfs meesterwerken uit gepuurd. Denk maar aan Maus van Art Spiegelman over de Holocaust of Gen Barrevoets in Hiroshima van Keiji Nakazawa over de atoombom. Masioni, Grenier en Ralph wilden op hun beurt de Rwandese genocide verslaan, de systematische moord op de Tutsi’s in 1994. Filmer Cécile Grenier bezocht onze voormalige kolonie en wilde de verhalen die ze daar hoorde kwijt in een strip. Net zoals Jean-Pierre Stassen en Jeroen Janssen, die het haar met veel succes voordeden.

Maar goeie bedoelingen maken natuurlijk nog geen sterke strip. In hun verhaal over de genocide slagen scenaristen Grenier en Ralph er nooit in de geforceerde geschiedenisles te overstijgen. Ze nemen wel een concrete familie als basis om de overweldigende terreur van binnenuit te kunnen vertellen, maar de personages krijgen te weinig persoonlijkheid. De belangrijkste zijn een Fransman en een lokale vrouw die op trouwen staan en die idyllisch samenleven met hun vrouwelijke bediende en haar kinderen. Zo’n cast laat toe een soort inventaris van de genocidegruwelen te tonen en daar lijkt het dan ook om te doen. De aanstaande vrouw die bijna niet mee geëvacueerd wordt; de bediende die aan haar lot overgelaten wordt in een apocalyptisch veranderd land, het blijven open deuren die ingetrapt worden, ook al is de gruwel die erachter schuilt in dit geval echt.

Zelfs de potentieel pakkende getuigenissen die de auteurs hier en daar hebben verwerkt, missen hun effect. Het zijn te veel terloopse gesprekken en losse gebeurtenissen, waaruit duidelijk blijkt dat de auteurs niet in de eerste plaats een geslaagde strip wilden maken. Ze willen de verontwaardiging over de gruwel en de rol die de opeenvolgende kolonisators, onder wie de Belgen, erin hebben gespeeld, aanwakkeren. Lovenswaardig, maar Grenier en co. hebben zich daarin vergaloppeerd door te veel gebeurtenissen en feiten een plaats te willen geven. Als er hier één open deur ingetrapt moet worden, dan is het: less is more.

Gert Meesters