Goed nieuws voor de mensen met een kort geheugen. Nadat eerder al de jaren ’70 en ’80 de revue passeerden, brengt Auntie Beeb de volgende weken en maanden de populaire cultuur van de nineties in kaart. In tien afleveringen, elk gepresenteerd door een icoon van het vorige decennium, wordt teruggeblikt op de toppers en floppers uit de jaren ’90. Kortom, een blij (Twin Peaks) of een minder blij (Take That, The Chippendales) weerzien met de helden van toen.Vorige week kwam het jaar 1990 al aan bod, maar zaterdag schieten de nineties echt uit de startblokken. Niet alleen omdat een decennium pas begint bij het jaar 1, maar ook omdat in de herfst van dat jaar een tot dan toe onbekend en onbeduidend rockgroepje een plaat uitbracht die de muziek van die jaren zou bepalen. Met Nevermind van Nirvana schoot de popmuziek weer wakker, na een lange winterslaap. Terwijl de hitlijsten voordien volstonden met eighties?gladjanussen als MC Hammer en Vanilla Ice of rock?die?naam?niet?waardig zoals Extreme, kwam plotseling een brok herrie als Smells like teen spirit zijn plaats opeisen. En wie vroeger moest wachten tot zondagavond laat om op MTV in 120 Minutes wat alternatieve muziek te zien, kon nu ’s middags op tv Kurt Cobains krijsende kop zien. Voorwaar een hele ervaring.Natuurlijk werd de grunge al vlug een gestroomlijnde commerciële machine in de handen van de grote platenmaatschappijen en kwam het tot uitwassen. En de houthakkershemden en de geitensikjes die overal in het straatbeeld opdoken konden qua stijlloosheid wedijveren met beenverwarmers, dé modeaccessoires uit de jaren ’80. Maar even, heel even, had je het gevoel dat de muziekindustrie een ferme neus werd gezet.

I love 1991. Zaterdag 25 augustus 21.00 – BBC2

Goed nieuws voor de mensen met een kort geheugen. Nadat eerder al de jaren ’70 en ’80 de revue passeerden, brengt Auntie Beeb de volgende weken en maanden de populaire cultuur van de nineties in kaart. In tien afleveringen, elk gepresenteerd door een icoon van het vorige decennium, wordt teruggeblikt op de toppers en floppers uit de jaren ’90. Kortom, een blij ( Twin Peaks) of een minder blij ( Take That, The Chippendales) weerzien met de helden van toen.

Vorige week kwam het jaar 1990 al aan bod, maar zaterdag schieten de nineties echt uit de startblokken. Niet alleen omdat een decennium pas begint bij het jaar 1, maar ook omdat in de herfst van dat jaar een tot dan toe onbekend en onbeduidend rockgroepje een plaat uitbracht die de muziek van die jaren zou bepalen. Met Nevermind van Nirvana schoot de popmuziek weer wakker, na een lange winterslaap. Terwijl de hitlijsten voordien volstonden met eighties-gladjanussen als MC Hammer en Vanilla Ice of rock-die-naam-niet-waardig zoals Extreme, kwam plotseling een brok herrie als Smells like teen spirit zijn plaats opeisen. En wie vroeger moest wachten tot zondagavond laat om op MTV in 120 Minutes wat alternatieve muziek te zien, kon nu ’s middags op tv Kurt Cobains krijsende kop zien. Voorwaar een hele ervaring.

Natuurlijk werd de grunge al vlug een gestroomlijnde commerciële machine in de handen van de grote platenmaatschappijen en kwam het tot uitwassen. En de houthakkershemden en de geitensikjes die overal in het straatbeeld opdoken konden qua stijlloosheid wedijveren met beenverwarmers, dé modeaccessoires uit de jaren ’80. Maar even, heel even, had je het gevoel dat de muziekindustrie een ferme neus werd gezet.

Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content