Toen de makers van De Canvasconnectie de kans kregen bij Chan Marshall, alias Cat Power, op bezoek te gaan, zullen ze allicht niet lang getwijfeld hebben, maar we kunnen ons voorstellen dat de ploeg met een klein hartje heeft aangebeld. De chanteuse is geen eenvoudige vrouw om te interviewen, zoals u ook hebt kunnen afleiden uit het stuk dat enkele weken geleden in Knack Focus is verschenen. Met de passage bij Cat Power bewees De Canvasconnectie echter dat het vorig jaar niet toevallig in alle luwte is uitgegroeid tot het beste cultuurprogramma dat in tijden op de vaderlandse televisie te zien is geweest.
Het concept van De Canvasconnectie is in het tweede seizoen niet veranderd: de makers gaan op bezoek bij een kunstenaar met onder hun arm een fors uit de kluiten gewassen map, met daarin foto’s van alle belangrijke culturele evenementen van het najaar. De artiest mag heen en weer bladeren en onderweg zijn of haar mening geven over tentoonstellingen, concerten of filmreleases, of herinneringen ophalen aan een samenwerking met regisseurs, muzikanten en andere collega’s. De freewheelende format was Cat Power in ieder geval op het lijf geschreven. Met uitzondering van enkele momenten waar ze halverwege een anekdote helemaal niet meer wist wat ze wilde vertellen, maakte de zangeres een erg heldere indruk, en de verhalen die ze opdiste, waren ook erg interessant. Over Bob Dylan – ‘God’ Dylan, zoals ze hem consequent noemde – wist ze te vertellen dat ze al zeventien jaar lang aan het vragen was om in zijn voorprogramma te mogen spelen. En het enige wat ze van de man zelf ooit heeft gehoord, is dat hij al haar smeekbedes in ontvangst heeft genomen. De aankondiging van de nieuwe film van Wong Kar-wai riep bij de zangeres dan weer herinneringen op aan de opnames van diens My Blueberry Nights, waarin Marshall een kleine rol had als een ex-vriendin van Jude Law.
De kracht van De Canvasconnectie zit vooral in de vrijheid die de artiesten van de programmamakers krijgen. De zaken die hen niet interesseren, kunnen ze simpelweg overslaan, en over de thema’s waar ze wel wat over te zeggen hebben, mogen ze ongehinderd uitweiden, ook als hen dat voorbij de grenzen van de map brengt. Toen ze een oude foto van zichzelf zag, begon Cat Power bijvoorbeeld te vertellen over Willis Earl Beal, een Amerikaanse muzikant die voor de cover van zijn debuutplaat een tekening van haar had gebruikt. De man komt dit najaar niet in deze contreien optreden, maar in plaats van dat item te schrappen, hadden de makers een livefragment gezocht dat zijn typische stijl en muziek – een soort lofi blues – helemaal vatte. Het was nog maar eens een bewijs dat De Canvasconnectie een programma is dat cultuur inademt en uitdraagt op een manier die je zelden ziet op televisie.
Elke zondag, Canvas
Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld
STEFAAN WERBROUCK
DE AFLEVERING MET CAT POWER BEWEES DAT DE CANVASCONNECTIE NIET TOEVALLIG HET BESTE CULTUURPROGRAMMA IN JAREN IS.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
