Zondag 15/12, 20.15 – Canvas

Het seizoen van De Canvasconnectie zit er bijna op. Maar geen nood, de redactie is al volop bezig met alweer een nieuwe reeks. Afsluiten doet ze voorlopig met de onnavolgbare Mauro Pawlowski.

Als je zijn discografie bekijkt, zou je denken dat Mauro een chaotische gast is?

KATHERINE SCHMELZER (REDACTEUR): Hij bleek vooral een supersympathieke verteller die zich verrassend goed had voorbereid op onze komst. Onze gasten kunnen voor de opname onze map met de cultuuragenda al eens doornemen en Mauro had daar duidelijk zijn werk van gemaakt. Niks lukraak, zijn keuzes waren goed doordacht.

Blijft hij bij zijn eigen vakgebied, de muziek?

SCHMELZER: Nee, hij kiest bijvoorbeeld heel wat beeldende kunst uit. Blijkbaar is hij naar de Biënnale van Venetië geweest, een plek waar je hem op het eerste gezicht niet meteen ziet rondlopen. Hij raakte er onder meer gefascineerd door de Zweedse schilderes Hilma af Klint, een pionier van de abstracte kunst. Het is een keuze die Mauro wel typeert.

Hoezo?

SCHMELZER: Hij kiest wel vaker voor artiesten die aan het begin van een beweging stonden en daar niet meteen erkenning voor kregen. Zo verwijst hij ook naar de documentaire A Band Called Death, over een Afro-Amerikaanse band die begin jaren zeventig al een voorloper van punkmuziek maakte. Nog zo’n opmerkelijke keuze van Mauro is de Fin Erkki Kurenniemi, die eigenhandig een van de eerste polyfone synthesizers heeft gebouwd. Dat zou je niet verwachten van een van onze meest prominente rockgitaristen. Mauro herinnert zich met zichtbaar genot het radioprogramma Muziek uit de kosmos, eind jaren zeventig op BRT 2. Veel mensen ontdekten daar de elektronische muziek.

Toont Mauro zich zo een nostalgicus of een futurist?

SCHMELZER: Beide. Hij kan vol liefde over de klank van oude analoge geluidsapparatuur vertellen en vervolgens met evenveel gloed over de vernieuwde rol ervan. Mauro is zeker geen purist die enkel van dingen uit het verleden houdt. Op heel constructieve wijze kiest hij voor wat hem het beste uitkomt. Op die manier is hij naar eigen zeggen de zanger van Evil Superstars geworden: ze hadden er nu eenmaal nog eentje nodig. Hij gaat ook heel eigenzinnig te werk. Zo zal hij de nieuwe single van zijn powerpopband Hitsville Drunks, een kerstlied, enkel gelimiteerd uitbrengen op een ouderwetse cassette.

Jullie hebben Mauro geïnterviewd tijdens een repetitie van de Hitsville Drunks. Waarom?

SCHMELZER: Bij De Canvasconnectie kiezen we er altijd voor om de artiesten op te zoeken op een moment dat ze aan het werk zijn. Zo linken ze hun keuzes uit onze cultuuragenda aan hun eigen werkwijze. En zo ontdekken we dat Mauro nonchalant kan zijn én een controlefreak tegelijkertijd. Die kerstsingle moet van hem een livegevoel hebben. Alles wordt daarom in enkele takes opgenomen, maar Mauro neemt de opnames wel mee naar huis om er nog urenlang aan te sleutelen. Typisch.

HANS VAN GOETHEM