De uit Canada naar Berlijn gemigreerde Dan Bodan is met zijn zacht gecroonde, minimale synthpop vaste klant in onze singlesrubriek. Is hij klaar voor het brede publiek? ‘De navelstaarderij in het indiewereldje staat me tegen.’

LINE-UP Daniel J. Baudin (zang, productie).

ACHTERGROND Chilly Gonzales, Peaches en Feist, dat moeten de drie bekendste, muzikale expats uit Canada zijn die ooit hun geluk gingen beproeven in het bruisende Berlijn. De 28-jarige Dan Bodan trad in hun voetsporen. ‘Ik studeerde in Praag, via een uitwisselingsproject, maar Praag was een ramp. Grijs, en saai. Dus ben ik op de trein gesprongen, richting Berlijn, wat niet zo ver is. Ik ben nooit meer weggegaan.’

Bodan was al een bekend figuur in de lokale kunstgalerieën en in de experimentele electronicascene van Montreal voor hij nieuwe horizonten opzocht, maar een stap hogerop sorteerde niet het verwachte effect: ‘Ik heb als soloartiest nog getoerd in het voorprogramma van onder meer Wolf Parade, maar dat opgeklopte indierockwereldje met al zijn navelstaarderij stond me behoorlijk tegen. Ik ben toen zelfs een tijdje gestopt met muziek maken. Pas een jaar of twee geleden ben ik opnieuw begonnen met zingen en producen.’

LUISTERVOER Sinds hij opnieuw de smaak te pakken heeft, bracht Bodan drie singles uit, die telkens de weg vonden naar onze wekelijkse tracklist. Eerst was er de dubbelrelease Aaron / DP, gevolgd door Anonymous. De ingrediënten zijn telkens Bodans zachte, geaffecteerde croonerzang en minimale, melancholische synthpopklanken, ergens halfweg tussen Antony Hegarty en Junior Boys. Gevraagd naar waarom iTunes en Spotify zijn releases soms als ‘expliciet’ bestempelen, valt Bodan uit de lucht: ‘Geen idee, misschien passeert er wel eens een scheldwoord in mijn teksten?’ – bij nadere beluistering blijkt hij tijdens Aaron wel degelijk te zingen: ‘Aaron, you smell like cum and tourist dick.’

Het eind vorig jaar verschenen Hunger Games liet zich dan weer opmerken door de prominente drum-‘n-bassbeats. ‘Geen permanente bocht, hoor’, verzekert Bodan ons. ‘Ik heb ervoor samengewerkt met Physical Therapy, een producer uit New York die een crack is in dergelijke, vintage breakbeats.’

STATUS ‘Ik heb al bijna tien jaar contact met de jongens van DFA Records. Een officieel platencontract heb ik niet, ze zien me eerder als een soort investering. Vraag me niet in wat precies. (lacht)‘ Opnames voor Bodans debuutalbum zijn momenteel volop aan de gang, eind februari volgt alvast een nieuwe single.

INVLOEDEN Over zijn muzikale invloeden blijft Bodan op de vlakte, uit vrees erop vastgepind te worden. Toen de krant The Guardian hem vergeleek met Bryan Ferry viel dat niet in goede aarde: ‘Ik heb van mijn leven nog nooit naar Bryan Ferry geluisterd. Die journalist heeft zijn naam gewoon opgevist uit een oud persbericht van mijn vorige, stompzinnige manager.’ Een crooner mogen we hem gerust noemen (‘ik luisterde vroeger veel naar jazz en showtunes, en zal er wel iets van opgepikt hebben, zeker?’), maar liever schuift Bodan ‘vrienden, kunstenaars en sterke persoonlijkheden’ naar voren als zijn muzen. ‘Ook bepaalde politici en activisten, zoals Julian Assange en het hackerscollectief Anonymous. Ik bedoel, mijn tweede single is een rechtstreekse hommage aan hen. Haast niemand heeft dat opgepikt. Blijkbaar was de titel niet duidelijk genoeg. (lacht)‘

OM DE VEERTIEN DAGEN WERPEN WIJ EEN BLIK OP DE RAND VAN DE DOORBRAAK AND BEYOND.

JONAS BOEL