CSI Miami,iedere zondag û 20.00 VT4CSI,elke donderdag û 23.05 VT4

David Caruso was een tv-ster, waagde de overstap naar de bioscoop en ging serieus op zijn bek. Hij keerde terug, en werd dankzij ‘CSI Miami’ opnieuw een ster.

Van tv naar bioscoop, de stap is niet gemakkelijk: het zijn niet allemaal George Clooneys. De roodharige David Caruso was dankzij NYPD Blue een bekend gezicht en probeerde het daarna in de filmwereld. Na een blitzstart met Kiss of Death (naast Nicholas Cage) en Jade ging het echter van kwaad naar erger. Nu maakt Caruso deel uit van het peloton bioscoopacteurs dat dankzij de tv van een tweede carrière mag genieten (zie ook Kiefer Sutherland en 24, Rob Lowe en The West Wing, Charlie Sheen en Spin City), in zijn geval met het in de VS razend populaire CSI Miami, de spin-off van het zo mogelijk nog populairdere CSI.

Je zou kunnen zeggen dat ‘CSI Miami’ je nu ten volle laat genieten van datgene waar je tien jaar geleden mocht van proeven.

David Caruso: Dat klopt, en het is erg surrealistisch. Ik had nooit gedacht dat ik een tweede kans zou krijgen.

Was je voor je het aanbod kreeg al een fan van ‘CSI’?

Caruso: Ja, ik keek iedere week. Vooral de toon van die serie is fenomenaal, echt uniek. Als je een aflevering bekijkt, zit je bijna in iemands hoofd, het is alsof er zich een droom voor je afspeelt.

En alle technische termen in de serie, gingen die er makkelijk in?

Caruso: Toen ik de mogelijkheid kreeg om aan CSI Miami mee te doen, heb ik een hoop research moeten doen, ja. Nu begint het te gaan. In South Beach, waar ik woon, was er onlangs een roofoverval en plots stond het onder mijn balkon vol met crime scene investigators. Ik moet zeggen: ik heb me moeten inhouden om niet te gaan ‘helpen’.

In de serie zelf hebben we natuurlijk technische adviseurs, die opletten of er geen fouten gebeuren, op het maniakale af. Onlangs moest ik een naar mijn eigen aanvoelen perfecte scène overdoen omdat een adviseur een klein gaatje in mijn latex handschoen had gezien. In het echte leven zou zoiets het bewijsmateriaal immers kunnen besmetten.

Sinds series als ‘CSI’, ‘The Sopranos’, ’24’ wordt tv niet meer beschouwd als het kleine broertje van de film. Sterker nog: tv lijkt film zelfs te overvleugelen. Hoe zie jij dat?

Caruso: Wel, ik denk dat het financiële gewicht, de must om te scoren te groot is geworden bij filmmakers. Je moet in je eerste weekend 60 miljoen bezoekers hebben anders is je film geflopt. Daarom kunnen ze niet investeren in kwaliteit, in doordachte scenario’s, intelligente personages. En dat kan op televisie gelukkig nog wel.

door stefaan werbrouck