Stijn Van de Voorde is in full force terug op Studio Brussel: in ‘Line Up’ (ma-vr, 19.00) blikt hij vooruit op de zomerfestivals; in ‘Expeditie Antarctica’ (woe, 13.00) brengt hij verslag uit over de staat van het Zuidpoolijs. Hoe non-conformistisch is de globetrottende radiopresentator, die ons te woord staat vanuit Los Angeles?

Betrap je jezelf vaak op uitspraken waar mensen van schrikken?

Onze stelregel bij De Eburonen was altijd: zeggen wat we echt denken. Een vriend heeft mij ooit autistisch genoemd omdat ik sommige ‘abnormale’ dingen niet zo vreemd vind. Anderzijds word ik soms raar gevonden door anderen. Bijvoorbeeld: ik drink niet, rook niet en eet geen vlees of vis. Niet uit overtuiging, maar omdat mij dat allemaal niet smaakt. Maar je krijgt toch zo moeilijk uitgelegd dat dat géén statement is.

Heb je het soms moeilijk met sociale regels?

Helemaal niet, ik vind het doorgaans net goed dat die er zijn. De regels moeten wel begrijpelijk zijn. Papierwerk en zo, dat krijg ik maar moeilijk onder de knie. Maar aan het verkeersreglement probeer ik mij zo goed mogelijk te houden. Beleefdheid vind ik ook zeer nuttig. Niets maakt een bezoek aan de VS zo’n afrader als onbeschofte douanebeambten.

Ben je op een of andere manier religieus?

In tegenstelling tot mijn Eburonen-kompaan Otto-Jan Ham ben ik dat totaal niet. We lachten daar heel vaak mee. Je weet wel, bij BV’s heeft het een hele tijd goed gestaan om te zeggen dat je niet geloofde in een god met een baard, maar wel in ‘iets’. Met dat ‘iets’ staken we dan altijd de draak. Ik heb niks tegen mensen die geloven, maar zelf voel ik niet de behoefte om naar een hogere verklaring te zoeken voor kwesties waarmee je evengoed bij de wetenschap terechtkan.

Raak je onder de indruk van gezag, of werkt dat als een rode lap op een stier?

Ik ben eerder onder de indruk van mensen die iets interessants te vertellen hebben. Terwijl mensen in een gezagspositie, zoals die onbeschofte douanebeambten hier in LA, zelden van de slimsten zijn. Ik volg dan wel gedwee hun orders om erger te voorkomen, al hoop ik dat mijn gelaat het toch verraadt wat ik over hen denk. En als er ruimte voor discussie is, reken er dan maar op dat er woorden van komen.

Moet je risico’s nemen om een saai leven te vermijden?

Voor mijn werk gaat dat zeker op. Van nature ben ik niet impulsief, maar voor de reisreportages stort ik mij graag in de grootste avonturen. Dat moet ook, wil ik iets goeds maken. En iemand als Tom Boonen, die onder druk komt te staan door de risico’s die hij neemt en daar toch cool bij blijft: dat vind ik geweldig.

Voel je je soms een loner, zoals Lucky Luke die eenzaam de einder tegemoet rijdt?

Ik vertrek altijd met zoveel adrenaline dat ik aan zulke dingen niet denk. Ik zit nu helemaal alleen in LA en dat vind ik eigenlijk wel spannend. Gisteren heb ik een wagen gehuurd om in mijn eentje door het Joshua National Park te gaan wandelen, machtig. En toen ik in Antarctica alleen in een bootje zat, vond ik dat echt straf. Je wordt helemaal op jezelf teruggeworpen, dat heeft iets. Al begin ik mijn vrouw en kindje na een tijd altijd te erg te missen. Maandenlang alleen zijn zou ik niet volhouden.

Je scoort 68 procent op de schaal van het non-conformisme. Maar weinig mensen zouden jouw levenswandel kunnen begrijpen. Is dat zo?

Nee, mensen zeggen eerder, met een zweem van jaloezie, dat ik een fantastische job heb. En ze hebben absoluut gelijk. Ik vraag mij ook regelmatig af: wanneer zal het uit zijn met de pret? Ik ben mij er heel erg van bewust dat er vroeg of laat een einde komt aan mijn leven van reisreporter. Niet dat ik daar zwaar mee inzit, want ik zal het toch maar mooi gehad hebben.

Bent u non-conformist tot in de kist? Ga het na via www.blogthings.com/areyouanonconformistquiz

Door Hans Van Goethem